وذره

لغت نامه دهخدا

( وذرة ) وذرة. [ وَ رَ ] ( ع اِ ) پاره گوشت. ( مهذب الاسماء ). پارچه گوشت بی استخوان یا گوشت پاره گرد و پهن بریده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ). رجوع به وَذَرَة شود. || تلاق زن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). ج ، وذر، وَذَر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || لب. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ): وذرتان ؛ دو لب. ابوحاتم گویدوذرتان دو قطعه گوشت است که دو لب به آنها تشبیه شده است. ( منتهی الارب ). || کنایه از کیر و سرکیر، یا ابن شامة الوذرة، دشنام است و آن کنایه از کیر و سرکیر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ): یابن شامةالوذرة؛ یعنی زانیه و زن بدکار. ( اقرب الموارد ). کلمه فحش است مر تازیان را. ( ناظم الاطباء ).
وذرة. [ وَ ذَ رَ ] ( ع اِ ) پارچه گوشت بی استخوان یا گوشت پاره گرد و پهن بریده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). پاره گوشت. ( بحر الجواهر ). رجوع به وَذْرة شود.
وذرة. [ وَ ذِ رَ ] ( ع ص ) زن که در فرج او گوشت بسیار باشد. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). || زن گنده بوی یا سطبرلب. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

زن که در فرح او گوشت بسیار باشد زن گنده بوی یا سطبر لب

پیشنهاد کاربران

بپرس