وداع با اسلحه

در فیلم در عشق و جنگ به کارگردانی و تهیه کنندگی ریچارد اتنبرا محصول سال ۱۹۹۶، بخش هایی از زندگی واقعی همینگوی که در این کتاب نیز آمده است به تصویر کشیده شده است.
جنگ جهانی اول، که در این کتاب از گوریتسیا، شهر کوچکی در شمال تریسته، در منتهی الیه سرحد ایتالیا به آن نگریسته شده است، چندان ترسناک به نظر نمی رسد و در انعکاس گنگ چند صدای توپ دوردست خلاصه می شود. ستوان فردریک هنری آمریکایی، که بر اثر جوانی و لاقیدی و ذوق به ورزش در ارتش ایتالیا استخدام شده است، در میان آمبولانس های خود و تالار ناهارخوری و شراب و زن زندگی بسیار مطبوعی دارد. با نزدیک شدن تدریجی زمستان صدای توپ ها بسیار کمتر می شود و درخواست مرخصی هنری را برای تمام زمستان می پذیرند. هنری از این فرصت برای خوش گذرانی در شبه جزیره استفاده می کند. وقتی به جبهه برمی گردد، با پرستاری انگلیسی با نام کاترین بارکلی ( Catherine Barkley ) آشنا می شود و تظاهر به دوست داشتن او می کند؛ در حالی که دروغ می گوید. پرستار هم تظاهر به باور کردن حرف او می کند؛ در حالی که چنین نیست. در خلال این احوال جنگ جان تازه می یابد. هنوز صحبت هنری با اطرافیانش راجع به جنگ تمام نشده است که می فهمد آن ها چقدر از جنگ بیزارند. در طی نبردی زخمی می شود. او را به بیمارستانی آمریکایی در شهر میلان منتقل می کنند که پرستار انگلیسی نیز به آنجا فرستاده می شود. او و پرستار عاشق یکدیگر می شوند. جراحتش به تدریج معالجه می شود. پرستار از او باردار شده و هنری باید به جبهه برگردد. در جبهه اوضاع به کلی تغییر کرده است و دیگر صحبت از بازی در بین نیست. همه سخت می جنگند. بیزاری و خستگی چنان است که خفقان می آورد و فلج می کند. سروان رینالدی، بهترین دوست هنری، شب و روز خود را به جراحی زخمی ها می گذراند و احتمال می دهد که سیفلیس گرفته باشد. شراب همچنان مست می کند؛ ولی اوضاع را بهتر نمی کند. هنری را به منطقه کوهستانی منتقل می کنند؛ هنوز به آنجا نرسیده است که با حمله آلمانی ها و اتریشی ها عقب نشینی شروع می شود. هنری با سه آمبولانس تحت فرمانش به عقب برمی گردند. در جاده چنان آشفتگی ای حکم فرماست که اتومبیل ها قدم به قدم پیش می روند. مجبور به حرکت از جاده های فرعی می شوند که آمبولانس ها به گل فرو می روند و هنری با سه سرباز تحت امرش پیاده ادامه می دهند. گلوله ای بی هدف از نیروهای ایتالیایی در حال عقب نشینی یکی از مردان او را ( آیمو ) می کشد. یکی دیگر خود را تسلیم آلمانی ها می کند. ستوان هنری و راننده باقی مانده، پس از مدتی راهپیمایی بی هدفی، جاده ای را پیدا می کنند. روی پلی، افراد دژبانی ارتش ایتالیا راه را بر افسران در حال عقب نشینی می بندند و آن ها را به چمنزاری می برند و پس از چیزی شبیه به محاکمه، تیرباران می کنند. هنری درست وقتی که باید در این به اصطلاح دادگاه حضور یابد، با پریدن در رودخانه خودش را نجات می دهد. از این لحظه به بعد، او احساس می کند که دیگر هیچ دِینی به ارتش ایتالیا ندارد و فراری شده و با پریدن بر قطاری باری خود را به نزد خود کاترین می رساند و با او از ایتالیا گریخته و به سوئیس می روند و در آنجا منتظر تولد فرزند خود می شوند اما فرزند در زایمان می میرد و باعث مرگ مادر می شود.