وخوشه

لغت نامه دهخدا

( وخوشة ) وخوشة. [ وُ ش َ ] ( ع مص ) وخاشة. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). تباه و فرومایه و بی اعتبار گردیدن. ( منتهی الارب ). || بددل شدن. ( تاج المصادر بیهقی ). || ردی و زبون گشتن. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). رجوع به وخاشة شود.

فرهنگ فارسی

وخاشه . تباه وفرومایه و بی اعتبار گردیدن . یا بد دل شدن

پیشنهاد کاربران

بپرس