وحیدیان کامکار، تقی (مشهد ۱۳۱۳ش)
محقّق، مؤلف، و استاد دانشگاه. پس از تحصیلات ابتدایی وارد هنرستان صنعتی شد. به سبب علاقۀ زیاد به ادبیات فارسی تغییر رشته داد و دیپلم ادبی گرفت. سپس به معلمی پرداخت. در ۱۳۳۶ در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی وارد دانشگاه مشهد شد. هم زمان با تحصیل در دورۀ کارشناسی و بالاتر به نوشتن مقاله های مختلف ادبی و کارهای پژوهشی نیز می پرداخت. در این ایام از محضر استادانی چون سید احمد خراسانی، دکتر غلامحسین یوسفی، و دکتر فیاض بهره ها برد. تذکرۀ شاعران مشهد و دستور زبان عامیانه محصول تلاش و پژوهش این سال های اوست. در ۱۳۴۸ در رشتۀ زبان شناسی همگانی دانشگاه تهران پذیرفته شد و دانشنامۀ دکتری خود را در ۱۳۵۰، از دانشگاه تهران گرفت. وحیدیان در ۱۳۵۲ به عضویت هیئت علمی دانشگاه جندی شاهپور (شهید چمران) اهواز درآمد و سال ها به تدریس در آن جا اشتغال داشت. سپس با مرتبۀ استادی به دانشگاه فردوسی مشهد منتقل شد. در ۱۳۸۲ استاد نمونۀ دانشگاه فردوسی شد. در این سال ها علاوه بر تدریس، مشاغل اجرایی متفاوتی چون مدیریت گروه زبان و ادبیات فارسی، معاونت و ریاست دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید چمران، و سردبیری مجلات آن جا را به عهده داشته است. همچنین سردبیر مجلۀ دانشکدۀ ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد بوده است. از وی حدود ۸۰ مقاله در مجلات مختلف به چاپ رسیده است. از آثار اوست: دستور زبان عامیانۀ فارسی و بررسی های تازه در دستور زبان فارسی (۱۳۴۲)، وزن و قافیۀ شعر فارسی (۱۳۶۷) بررسی منشأ وزن شعر فارسی (۱۳۷۰) نوای گفتار در فارسی (۱۳۵۷).
محقّق، مؤلف، و استاد دانشگاه. پس از تحصیلات ابتدایی وارد هنرستان صنعتی شد. به سبب علاقۀ زیاد به ادبیات فارسی تغییر رشته داد و دیپلم ادبی گرفت. سپس به معلمی پرداخت. در ۱۳۳۶ در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی وارد دانشگاه مشهد شد. هم زمان با تحصیل در دورۀ کارشناسی و بالاتر به نوشتن مقاله های مختلف ادبی و کارهای پژوهشی نیز می پرداخت. در این ایام از محضر استادانی چون سید احمد خراسانی، دکتر غلامحسین یوسفی، و دکتر فیاض بهره ها برد. تذکرۀ شاعران مشهد و دستور زبان عامیانه محصول تلاش و پژوهش این سال های اوست. در ۱۳۴۸ در رشتۀ زبان شناسی همگانی دانشگاه تهران پذیرفته شد و دانشنامۀ دکتری خود را در ۱۳۵۰، از دانشگاه تهران گرفت. وحیدیان در ۱۳۵۲ به عضویت هیئت علمی دانشگاه جندی شاهپور (شهید چمران) اهواز درآمد و سال ها به تدریس در آن جا اشتغال داشت. سپس با مرتبۀ استادی به دانشگاه فردوسی مشهد منتقل شد. در ۱۳۸۲ استاد نمونۀ دانشگاه فردوسی شد. در این سال ها علاوه بر تدریس، مشاغل اجرایی متفاوتی چون مدیریت گروه زبان و ادبیات فارسی، معاونت و ریاست دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید چمران، و سردبیری مجلات آن جا را به عهده داشته است. همچنین سردبیر مجلۀ دانشکدۀ ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد بوده است. از وی حدود ۸۰ مقاله در مجلات مختلف به چاپ رسیده است. از آثار اوست: دستور زبان عامیانۀ فارسی و بررسی های تازه در دستور زبان فارسی (۱۳۴۲)، وزن و قافیۀ شعر فارسی (۱۳۶۷) بررسی منشأ وزن شعر فارسی (۱۳۷۰) نوای گفتار در فارسی (۱۳۵۷).
wikijoo: وحیدیان_کامکار،_تقی_(مشهد_۱۳۱۳ش)