وحیده ماگلایلیچ ( ۱۷ آوریل ۱۹۰۷ – ۱ آوریل ۱۹۴۳ ) یک پارتیزان یوگسلاوی بود که به دلیل نقشش در مبارزه علیه نیروهای محور در طول جنگ جهانی دوم به عنوان قهرمان خلق یوگسلاوی شناخته و دارای نشان قهرمان ملی ( یوگسلاوی ) شد. او تنها زن مسلمان بوسنیایی بود که این نشان عالی را دریافت کرد.
... [مشاهده متن کامل]
ماگلایلیچ که در قادی بانیا لوکا به دنیا آمد، از تحصیلات عالی توسط پدرش محروم شد. او به اهداف مختلف اجتماعی و بشردوستانه از جمله حقوق زنان دست زد. پس از اینکه یوگسلاوی توسط نیروهای محور در آوریل ۱۹۴۱ مورد تهاجم قرار گرفت، بوسنی بخشی از دولت مستقل کرواسی، یک دولت دست نشانده فاشیست شد. ماگلایلیچ در ماه مه وارد اتحادیه کمونیست های یوگسلاوی شد و به جنبش های مقاومت در جنگ جهانی دوم پارتیزانی پیوست. موقعیت اجتماعی بالای او به او اجازه داد تا چندین ماه به طور نامحسوس به پارتیزان های محلی پناه داده و آن ها را تجهیز کند، اما در نهایت فعالیت های او توسط مقامات فاشیست کشف و وی به زندان فرستاده شد. پس از ماه ها شکنجه، ماگلایلیچ از زندان فرار کرد و مجدداً به پارتیزان ها پیوست. او تا زمان مرگش در نبرد با نیروهای آلمانی در مالا کروپسکا روجیشکا، در منطقه بوسانسکا کراینا از مشهورترین افراد بود.
پس از جنگ، بقایای او از مالا کروپسکا روجیشکا نبش قبر شد و دوباره در گورستان پارتیزان در بانیا لوکا به خاک سپرده شد. تصویر او بر روی جلد اعلامیه های توزیع شده توسط سازمان آزادیبخش فلسطین به نمایش درآمده است که سعی دارد او را به عنوان نمونه ای برای زنان فلسطینی معرفی کند.
وحیده ماگلایلیچ در ۱۷ آوریل ۱۹۰۷ در بانیا لوکا، بوسنی و هرزگوین، که در آن زمان یک منطقه تحت اشغال اتریش - مجارستان و بعداً بخشی از پادشاهی یوگسلاوی بود، به دنیا آمد. او از یک خانواده برجسته مسلمان بوسنیایی، بزرگ ترین فرزند از ده فرزند قادی محمد ماگلایلیچ، رئیس دادگاه شریعت بانیا لوکا، و همسرش کاملیا بود. تعداد این خانواده هفت زن و پانزده مرد بود که پدربزرگ و مادربزرگ، عمه، عموها و عموهای ماگلایلیچ در یک خانه مشترک زندگی می کردند. وحیده در کودکی با جاروها بازی می کرد تا با عروسک ها و وانمود می کرد که آنها در واقع تفنگ و اسب هستند. او همچنین پسران را به عنوان همبازی ترجیح می داد، اما به زودی مجبور شد مسئولیت هشت برادر و یک خواهر کوچکترش را بر عهده بگیرد.
... [مشاهده متن کامل]
ماگلایلیچ که در قادی بانیا لوکا به دنیا آمد، از تحصیلات عالی توسط پدرش محروم شد. او به اهداف مختلف اجتماعی و بشردوستانه از جمله حقوق زنان دست زد. پس از اینکه یوگسلاوی توسط نیروهای محور در آوریل ۱۹۴۱ مورد تهاجم قرار گرفت، بوسنی بخشی از دولت مستقل کرواسی، یک دولت دست نشانده فاشیست شد. ماگلایلیچ در ماه مه وارد اتحادیه کمونیست های یوگسلاوی شد و به جنبش های مقاومت در جنگ جهانی دوم پارتیزانی پیوست. موقعیت اجتماعی بالای او به او اجازه داد تا چندین ماه به طور نامحسوس به پارتیزان های محلی پناه داده و آن ها را تجهیز کند، اما در نهایت فعالیت های او توسط مقامات فاشیست کشف و وی به زندان فرستاده شد. پس از ماه ها شکنجه، ماگلایلیچ از زندان فرار کرد و مجدداً به پارتیزان ها پیوست. او تا زمان مرگش در نبرد با نیروهای آلمانی در مالا کروپسکا روجیشکا، در منطقه بوسانسکا کراینا از مشهورترین افراد بود.
پس از جنگ، بقایای او از مالا کروپسکا روجیشکا نبش قبر شد و دوباره در گورستان پارتیزان در بانیا لوکا به خاک سپرده شد. تصویر او بر روی جلد اعلامیه های توزیع شده توسط سازمان آزادیبخش فلسطین به نمایش درآمده است که سعی دارد او را به عنوان نمونه ای برای زنان فلسطینی معرفی کند.
وحیده ماگلایلیچ در ۱۷ آوریل ۱۹۰۷ در بانیا لوکا، بوسنی و هرزگوین، که در آن زمان یک منطقه تحت اشغال اتریش - مجارستان و بعداً بخشی از پادشاهی یوگسلاوی بود، به دنیا آمد. او از یک خانواده برجسته مسلمان بوسنیایی، بزرگ ترین فرزند از ده فرزند قادی محمد ماگلایلیچ، رئیس دادگاه شریعت بانیا لوکا، و همسرش کاملیا بود. تعداد این خانواده هفت زن و پانزده مرد بود که پدربزرگ و مادربزرگ، عمه، عموها و عموهای ماگلایلیچ در یک خانه مشترک زندگی می کردند. وحیده در کودکی با جاروها بازی می کرد تا با عروسک ها و وانمود می کرد که آنها در واقع تفنگ و اسب هستند. او همچنین پسران را به عنوان همبازی ترجیح می داد، اما به زودی مجبور شد مسئولیت هشت برادر و یک خواهر کوچکترش را بر عهده بگیرد.
