وحید گلپایگانی محمد

[ویکی نور] «حجت الاسلام و المسلمین حاج میرزا محمدوحید گلپایگانی» یکی از مفاخر علمای گلپایگان و یادگار یکی از بیوت بزرگ با سابقه علم و فقاهت بود که نام رجال آن ها در یادنامه های شخصیت های علم و عمل جاودان می باشد.
ایشان در سال 1305ش در بیت علم و فضیلت به دنیا آمد. پدرش آیت الله وحید گلپایگانی (م 1352ش) یکی از علمای بزرگ و به نام منطقه و از شاگردان مبرز مرحوم آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حایری، مؤسس حوزه علمیه قم بود که در سال 1340ق بعد از فوت پدرش آخوند ملا محمدجواد، به درخواست اهالی گوگد گلپایگان و به امر آیت الله حایری به آن جا عزیمت نمود و ضمن ترویج دین، به تأسیس مدرسه علمیه پرداخت.
میرزا محمدوحید در سن دوازده سالگی به تحصیل علوم دینی روی آورد. نخست ادبیات و مقدمات و قسمتی از فقه و اصول را نزد پدرش، در همان مدرسه علمیه گوگد فراگرفت. بعد در سال 1320ش به قم مشرف شد و کتاب شرح لمعه را نزد آیت الله نجفی مرعشی و رسائل و مکاسب را نزد آیت الله حاج آقا مرتضی حائری فراگرفت، سپس در محضر درس آیات عظام حاج سید صدرالدین صدر، حجت تبریزی و حاج آقا حسین طباطبایی بروجردی شرکت کرد و مبانی علمی اش را استوار ساخت.
وی در سال 1326ش عازم تهران شد و اوقات خود را در آن جا به مطالعه و تحقیق خصوصا در زمینه تاریخ و ادبیات سپری نمود، برخی از تألیفات ایشان عبارتند از:
1. ترجمه کتاب الفخری تألیف ابن طقطقی به نام تاریخ فخری
2. ترجمه کتاب شیخ المضیره ابوهریره تألیف شیخ محمود ابوریه از شیوخ الازهر مصر به نام بازرگان حدیث چاپ و منتشر شده است.