وحید قزوینی محمدطاهر

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] "میرزا محمد طاهر وحید قزوینی" فرزند محمدحسین، از استادان علم استیفاء(معرفت به قوانین امور مالی و ضبط دخل و خرج و شیوه محاسبات) در نیمه دوم سلطنت صفویه است که در سال 1015 در قزوین متولد شد. وی علم را با هنر درآمیخته و در انشاء، حسن تحریر و شعر سرآمد هم عصران خود بود.
قزوینی دوران تحصیل مقدماتی را در همان شهر، در رشته های علمی آغاز نمود و پس از چندی وارد مشاغل دیوانی گردید. وی هنر خوشنویسی را از شاگردان میرعماد فراگرفته و آثاری نیز در این زمینه از خود به یادگار گذاشت.
پس از این که ساروتقی، وزیر شاه صفی، کار او را در امر دیوان پسندید، در امور وزارت دستیار و مشاور او شد.
پس از قتل ساروتقی، در دوران شاه عباس دوم به خدمت وزیراعظم سیدعلاءالدین خلیفه سلطان درآمد و منصب مجلس نویسی(وقایع نگاری) در سال 1055 ق به او داده شد.
محمدطاهر در ابتدای دوران سلطنت شاه سلیمان، همچنان شغل وقایع نگاری را برعهده داشت؛ اما پس از مدتی با وساطت و سعایت شیخ علیخان زنگنه، در سال 1085ق از آن شغل عزل و خانه نشین شد.

دانشنامه آزاد فارسی

وحید قزوینی، محمّد طاهر ( ـ اصفهان ۱۱۲۰ق)
(ملقب به عمادالدوله؛ اعتمادالدوله) شاعر، دبیر و وزیر ادیب و تاریخ نگار ایرانی. از جوانی وارد خدمات دیوانی شد و رفته رفته نامی برآورد. در صدارت ساروتقی، وزیر شاه صفوی و شاه عباس دوم، به دستیاری او برگزیده شد. پس از قتل ساروتقی در ۱۰۵۵ق و در صدارت خلیفه سلطان، عهده دار منصب واقعه نویسی بود. در ۱۱۰۱ق، وزیر اعظم شاه سلیمان اول صفوی شد. وحید در اوایل عهد شاه سلطان حسین صفوی، از کار کناره گرفت و اندکی بعد درگذشت. محمدیوسف واله، مؤلف خلد برین برادر اوست. ازجمله آثارش عبارت اند از عباسنامه/ تاریخ شاه عباس ثانی، به نثر فارسی (اراک، ۱۳۲۹ش)؛ منشآت وحید (لکهنو، ۱۲۶۰ق) مثنوی های خلوت راز، ناز و نیاز، گلزار عباسی، عاشق و معشوق؛ دیوان رضوان، که شهرآشوبی به نام شاه سلیمان صفوی است؛ فتح نامۀ قندهار؛ آلات جنگ؛ در ساقی نامه، که آن را به نام شاه سلیمان اول صفوی سروده است؛ چند مثنوی کوتاه در وصف ازد، عمارت شاهی، تنبور و همایون تپۀ اشرف (بهشهر) کنونی.

پیشنهاد کاربران

بپرس