[ویکی نور] محمد باقربن محمد اکمل وحید بهبهانی معروف به وحید بهبهانی، در سال 1117ق، در اصفهان به دنیا آمد و در خانواده ای مشهور به دانش، پرورش یافت. پدرش که عالم و در زهد، ورع و تقوا بی نظیر بود، از نوادگان شیخ مفید و مادرش، نوه دختری علامه مجلسی اول بود.
ایشان، از سوی آقا سید محمد طباطبایی اصفهانی، «وحید عصر» لقب گرفت و به دلیل اقامتی طولانی در شهر بهبهان، او راوحید بهبهانی خوانده اند و به لقب های دیگری، همچون «استاد اکبر»، «استاد کل»، «علامه ثانی» و «محقق ثالث» مشهور است.
وی، مقدمات، ادبیات، حدیث و معقول را نزد پدرش و دیگر استادان بزرگ اصفهان فراگرفت. پس از درگذشت پدر در سال 1135ق، به نجف اشرف هجرت نمود و در محضر بزرگانی چون سید محمد طباطبایی بروجردی و سید صدرالدین رضوی قمی همدانی، به کسب علوم نقلی و عقلی پرداخت و در اندک زمانی مدارج عالی علوم اسلامی را طی کرد و به مقام والایی از علم و کمال رسید، آن گاه برای خدمت به جهان تشیع، نجف اشرف را به قصد بهبهان ترک گفت.
وی، پس از سی سال پراکندن عطر حضورش در بهبهان و ارشاد مردم و تدریس و اقامه نماز جماعت در آن دیار، در 1159ق، راهی عتبات عالیات شد. او، ابتدا به نجف اشرف رفت، اما در محافل علمی استادان آن جا چیز تازه ای که بر دانش و معلوماتش بیفزاید، نیافت؛ ازاین رو، به سوی کربلا ره سپرد تا نهضت اصلاحی و انقلاب فرهنگی خویش را در آن جا ادامه دهد.
از کارهای مهم و اساسی ایشان، تربیت دانشمندان و فضلای گران قدری است که بیش از سی تن از آنان به مقام مرجعیت رسیدند. شاگردان وی، روانه شهرهای اسلامی گردیدند و در نشر معارف الهی و فقه جعفری کوشیدند. علامه بحر العلوم، میرزای قمی، ملا مهدی نراقی و پسرش، حاج ملا احمد نراقی، نمونه هایی از شاگردان ایشانند.
ایشان، از سوی آقا سید محمد طباطبایی اصفهانی، «وحید عصر» لقب گرفت و به دلیل اقامتی طولانی در شهر بهبهان، او راوحید بهبهانی خوانده اند و به لقب های دیگری، همچون «استاد اکبر»، «استاد کل»، «علامه ثانی» و «محقق ثالث» مشهور است.
وی، مقدمات، ادبیات، حدیث و معقول را نزد پدرش و دیگر استادان بزرگ اصفهان فراگرفت. پس از درگذشت پدر در سال 1135ق، به نجف اشرف هجرت نمود و در محضر بزرگانی چون سید محمد طباطبایی بروجردی و سید صدرالدین رضوی قمی همدانی، به کسب علوم نقلی و عقلی پرداخت و در اندک زمانی مدارج عالی علوم اسلامی را طی کرد و به مقام والایی از علم و کمال رسید، آن گاه برای خدمت به جهان تشیع، نجف اشرف را به قصد بهبهان ترک گفت.
وی، پس از سی سال پراکندن عطر حضورش در بهبهان و ارشاد مردم و تدریس و اقامه نماز جماعت در آن دیار، در 1159ق، راهی عتبات عالیات شد. او، ابتدا به نجف اشرف رفت، اما در محافل علمی استادان آن جا چیز تازه ای که بر دانش و معلوماتش بیفزاید، نیافت؛ ازاین رو، به سوی کربلا ره سپرد تا نهضت اصلاحی و انقلاب فرهنگی خویش را در آن جا ادامه دهد.
از کارهای مهم و اساسی ایشان، تربیت دانشمندان و فضلای گران قدری است که بیش از سی تن از آنان به مقام مرجعیت رسیدند. شاگردان وی، روانه شهرهای اسلامی گردیدند و در نشر معارف الهی و فقه جعفری کوشیدند. علامه بحر العلوم، میرزای قمی، ملا مهدی نراقی و پسرش، حاج ملا احمد نراقی، نمونه هایی از شاگردان ایشانند.
wikinoor: وحید_بهبهانی،_محمدباقر