یکی از این تلخ ترین سرنوشت ها داستان حاجیه خانم قدم شاه بود. زن سیاه پوستی که در روز عید قربان به دنیا آمده بود و به هیمن دلیل نامش را حاجیه گذاشتند.
وی از نسل سیاه پوستانی بود که از زمان آغامحمدخان نسل به نسل در دربار قاجار خدمت می کردند و خانه زاد نامیده می شدند.
... [مشاهده متن کامل]
حاجیه خانم قدم شاه بازمانده دو برده حبشی بود که پوستی قهوه ای و چهره ای زیبا داشت و به همین دلیل خواستگاران زیادی داشت. ناصرالدین شاه هم به او توجه ویژه ای داشت و در مهمانی ها دوست داشت به وی خدمت کند.
روزی یکی از همسران شاه برای پسرش جشن ختنه سورانی گرفته بود که ناصرالدین شاه هم در آن جشن حاضر بود.
حاجیه خانم قدم شاه نیز در آن مراسم حضور داشت. در حالی که مطربان می نواختند چشم تیزبین شاه به او افتاد و خواست که برقصد.
زن زیبای سیاه پوست رقاص خیلی خوبی هم بود و وقتی شروع به رقصیدن کرد شاه قاجاری از شادی به وجد آمد و سرشوخی را با وی باز کرد.
حاجیه خانم بخت برگشته هم در جواب شوخی شاه، صدای قبیح و زشتی درآورد که ناگهان حالت چشمان شاه برگشت و آثار خشم و غضب در چهره شاه نمایان شد. مطربان خاموش شدند و تالار در سکوت فرو رفت.
ناصرالدین شاه جلاد را صدا کرد، اما جلاد در آن لحظه حاضر نبود. ناصرالدین شاه از تالار بیرون رفت و دستور داد که او را نعل کنند.
فردای آن روز حاجیه خانم را نعل کردند و زن بی نوا در زیر درد ناشی از کوبیدن میخ های نعل به استخوان کف پایاش درگذشت.
وی از نسل سیاه پوستانی بود که از زمان آغامحمدخان نسل به نسل در دربار قاجار خدمت می کردند و خانه زاد نامیده می شدند.
... [مشاهده متن کامل]
حاجیه خانم قدم شاه بازمانده دو برده حبشی بود که پوستی قهوه ای و چهره ای زیبا داشت و به همین دلیل خواستگاران زیادی داشت. ناصرالدین شاه هم به او توجه ویژه ای داشت و در مهمانی ها دوست داشت به وی خدمت کند.
روزی یکی از همسران شاه برای پسرش جشن ختنه سورانی گرفته بود که ناصرالدین شاه هم در آن جشن حاضر بود.
حاجیه خانم قدم شاه نیز در آن مراسم حضور داشت. در حالی که مطربان می نواختند چشم تیزبین شاه به او افتاد و خواست که برقصد.
زن زیبای سیاه پوست رقاص خیلی خوبی هم بود و وقتی شروع به رقصیدن کرد شاه قاجاری از شادی به وجد آمد و سرشوخی را با وی باز کرد.
حاجیه خانم بخت برگشته هم در جواب شوخی شاه، صدای قبیح و زشتی درآورد که ناگهان حالت چشمان شاه برگشت و آثار خشم و غضب در چهره شاه نمایان شد. مطربان خاموش شدند و تالار در سکوت فرو رفت.
ناصرالدین شاه جلاد را صدا کرد، اما جلاد در آن لحظه حاضر نبود. ناصرالدین شاه از تالار بیرون رفت و دستور داد که او را نعل کنند.
فردای آن روز حاجیه خانم را نعل کردند و زن بی نوا در زیر درد ناشی از کوبیدن میخ های نعل به استخوان کف پایاش درگذشت.