وحر

لغت نامه دهخدا

وحر. [ وَ ] ( ع اِ ) کینه. ( منتهی الارب ). کینه و حقد. ( ناظم الاطباء ). || خشم. || غش. ( منتهی الارب ). غل و غش. ( ناظم الاطباء ). || تیرگی دل. ( منتهی الارب ). || وسوسه. ( ناظم الاطباء ).

وحر. [ وَ ح َ ] ( ع اِ ) ج ِ وَحَرَة. رجوع به وحرة شود. || ( مص ) مسموم گردیدن به خوردن چیزی که وحره [ و آن کرمی است ] بر آن گذشته. || وحره افتادن در طعام : وحر الطعام ؛ وحره افتادن در طعام. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

وحر. [ وَ ح ِ ] ( ع ص ) کینه ور. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || خشمناک. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

کینه ور یا خشمناک .

پیشنهاد کاربران

بپرس