وحدتی. [ وَ دَ ] ( اِخ ) شاعری است که نظم او خالی از حال نیست. این مطلع از اوست :گشته ام بی حال از آن خالی که بر رخسار اوست آفرین بر صانعی کاین نقطه پرگار اوست.( مجالس النفایس ص 76 و 251 ).