[ویکی فقه] وحدت خارجی متعلق یقین و شک در دو معنا به کار رفته است: ۱. یکی بودن متعلق یقین و شک در خارج؛ ۲. از شرایط جریان استصحاب. این بحث در اصول فقه کاربرد دارد.
وحدت خارجی متعلق یقین و شک، به این معنا است که در استصحاب، متعلق یقین و شک متیقن و مشکوک وجود خارجی واحد داشته باشد. برخی از اصولیون، وحدت خارجی متیقن و مشکوک را شرط استصحاب دانسته اند.در کتاب «نهایة الافکار» آمده است: «... و المراد بالوحدة انما هو وحدتهما وجودا خارجیا کی یصدق تعلق الشک بما تعلق به الیقین السابق و... لا مجرد وحدتهما بحسب الذات والحقیقة ولو مع تعددهما فی الخارج وجودا...».
وحدت خارجی متعلق یقین و شک، به این معنا است که در استصحاب، متعلق یقین و شک متیقن و مشکوک وجود خارجی واحد داشته باشد. برخی از اصولیون، وحدت خارجی متیقن و مشکوک را شرط استصحاب دانسته اند.در کتاب «نهایة الافکار» آمده است: «... و المراد بالوحدة انما هو وحدتهما وجودا خارجیا کی یصدق تعلق الشک بما تعلق به الیقین السابق و... لا مجرد وحدتهما بحسب الذات والحقیقة ولو مع تعددهما فی الخارج وجودا...».
wikifeqh: وحدت_خارجی_متعلق_یقین_و_شک