وحجه

لغت نامه دهخدا

( وحجة ) وحجة. [وَ ح َ ج َ ] ( ع اِ ) جای نشیب. ج ، اوحاج. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). گویند این ماده مصحف وجج است و گویند لغت دیگری است. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس