وجیه بخارایی

وَجیه بُخارایی (برات ۱۹۲۰ـ۱۹۸۷)
شاعر، مترجم و تاریخ نگار آلبانیایی. از آن جا که همۀ بزرگان خانواده اش به خوبی با زبان فارسی آشنا بودند، به آنان لقب بخارایی دادند. پس از آن که تحصیلات مقدماتی را به پایان برد، به تیرانا رفت و موفق به دریافت دانشنامۀ لیسانس از دانشگاه آن جا شد. سپس به کار مطبوعاتی روی آورد. از ۱۹۴۶ تا ۱۹۴۸، به دست رژیم کمونیستی در برات زندانی بود. چون از زندان رهایی یافت به ترجمۀ آثار برجستۀ ادب فارسی روی آورد و پس از آن که در ۱۹۶۵ در بخش تاریخ وسطای پژوهشگاه تاریخ آلبانی به کار پرداخت، نزدیک به ۳۰۰ سند تاریخی آلبانی را نیز به عربی و ترکی برگرداند. سال های پایانی زندگی اش را همواره زیر نظر دولت کمونیستی کشورش بود. از آثارش: ترجمۀ بوستان و گلستان سعدی به آلبانیایی (۱۹۶۰)؛ ترجمۀ شاهنامۀ فردوسی که در تهران چاپ شده است؛ تاریخ شهر برات و تاریخ خانوادۀ وریونی. اشعار بسیاری از او در نشریات آلبانی به چاپ رسیده است.