وجیل. [ وَ ] ( ع اِ ) گو که آب در وی ایستد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). حفره ای که آب در آن گرد آید. ( از اقرب الموارد ).وجیل. [ وَ ] ( اِخ ) مکانی است نزدیک بصره مقر صاحب زنج. ( ابن اثیر ج 7 ص 82 ).
