وجود و زمان (Sein und Zeit)
کتابی فلسفی، از مارتین هایدگر، منتشر شده به آلمانی در ۱۹۲۷ در سالنامۀ فلسفه و مطالعات پدیده شناختی. مسئله بنیادی برای هایدگر در این اثر، مسئلۀ وجود (در کل خود و همان طور که هست) است، اما تازگی قضیه در مسئلۀ طرح شده نیست بلکه در شیوۀ طرح آن و روش های به کار گرفته شده برای حل آن است. در این کتاب با یک فلسفۀ وجود روبه رو نیستیم، بلکه وجود فقط وسیله ای ضروری برای نیل به وجود فی نفسه در نظر گرفته شده است. هایدگر در وجود و زمان اصطلاح تحلیل «اگزیستانسیال» را در مقابل اصطلاح «اگزیستانسیل» که معنایی دیگر دارد، به کار برده است. برای هایدگر مسئلۀ وجود پیش از هر چیز در مسئلۀ ماهیّت حقیقت نمودار می شود؛ به عبارتی، یک پرده برداری که براثر آن خود را در یک واقعیت آشکار شده می یابیم، واقعیتی که جز واقعیت انسانی نیست. از این منظر، مسئلۀ حقیقت دیگر متعلق به قلمرو نظریۀ شناخت نیست، زیرا شناخت فقط یکی از شیوه های تصاحب حقیقت است. پرده برداری دیگر، پدیدۀ ادراک وجود است، پدیده ای که به واقعیت انسان تعلق دارد. هایدگر در این اثر برای واقعیت انسانی حد و پایانی جز مرگ متصور نیست. وجود و زمان اگرچه بخش هایی از مجموعه ای ناتمام است، در میان آثار هایدگر مشهور و از اهمیت خاصی برخوردار است. وجود و زمان اثری پُرمایه، اما به غایت دشوار است و خوانندۀ ناآشنا با اندیشۀ هایدگر ممکن است به سبب خصلت مسائل طرح شده و غموض واژگانی اثر که بخشی از آن ها برساخته یا دارای معانی جدید است، دچار سردرگمی شود.
کتابی فلسفی، از مارتین هایدگر، منتشر شده به آلمانی در ۱۹۲۷ در سالنامۀ فلسفه و مطالعات پدیده شناختی. مسئله بنیادی برای هایدگر در این اثر، مسئلۀ وجود (در کل خود و همان طور که هست) است، اما تازگی قضیه در مسئلۀ طرح شده نیست بلکه در شیوۀ طرح آن و روش های به کار گرفته شده برای حل آن است. در این کتاب با یک فلسفۀ وجود روبه رو نیستیم، بلکه وجود فقط وسیله ای ضروری برای نیل به وجود فی نفسه در نظر گرفته شده است. هایدگر در وجود و زمان اصطلاح تحلیل «اگزیستانسیال» را در مقابل اصطلاح «اگزیستانسیل» که معنایی دیگر دارد، به کار برده است. برای هایدگر مسئلۀ وجود پیش از هر چیز در مسئلۀ ماهیّت حقیقت نمودار می شود؛ به عبارتی، یک پرده برداری که براثر آن خود را در یک واقعیت آشکار شده می یابیم، واقعیتی که جز واقعیت انسانی نیست. از این منظر، مسئلۀ حقیقت دیگر متعلق به قلمرو نظریۀ شناخت نیست، زیرا شناخت فقط یکی از شیوه های تصاحب حقیقت است. پرده برداری دیگر، پدیدۀ ادراک وجود است، پدیده ای که به واقعیت انسان تعلق دارد. هایدگر در این اثر برای واقعیت انسانی حد و پایانی جز مرگ متصور نیست. وجود و زمان اگرچه بخش هایی از مجموعه ای ناتمام است، در میان آثار هایدگر مشهور و از اهمیت خاصی برخوردار است. وجود و زمان اثری پُرمایه، اما به غایت دشوار است و خوانندۀ ناآشنا با اندیشۀ هایدگر ممکن است به سبب خصلت مسائل طرح شده و غموض واژگانی اثر که بخشی از آن ها برساخته یا دارای معانی جدید است، دچار سردرگمی شود.
wikijoo: وجود_و_زمان