[ویکی فقه] وجوب مشروط به قصد قربت هنگام امتثال را وجوب تعبدی گویند.
وجوب تعبدی، مقابل وجوب توصلی، و به معنای وجوبی است که تحقق یافتن آن بر انجام آن با قصد قربت متوقف می باشد، مانند: وجوب نماز و روزه، که قصد قربت در سقوط آن معتبر است و اگر مکلف آن را بدون قصد قربت به جا آورد از عهده وی ساقط نمی شود.در کتاب «الاصول العامة للفقه المقارن» آمده است:«و هو ما توقف تحقق ملاکه علی الاتیان به بقصد القربة و أمثلته کل ما انتظم فی قسم العبادات من کتب الفقه کالصوم و الصلاة و الحج و غیرها».
وجوب تعبدی، مقابل وجوب توصلی، و به معنای وجوبی است که تحقق یافتن آن بر انجام آن با قصد قربت متوقف می باشد، مانند: وجوب نماز و روزه، که قصد قربت در سقوط آن معتبر است و اگر مکلف آن را بدون قصد قربت به جا آورد از عهده وی ساقط نمی شود.در کتاب «الاصول العامة للفقه المقارن» آمده است:«و هو ما توقف تحقق ملاکه علی الاتیان به بقصد القربة و أمثلته کل ما انتظم فی قسم العبادات من کتب الفقه کالصوم و الصلاة و الحج و غیرها».
wikifeqh: وجوب_تعبدی