وجه فعل

وَجهِ فِعل
در اصطلاح دستور زبان، شیوۀ به کاربردن فعل که گوینده به وسیلۀ آن نظر خود را نسبت به طریقۀ اجرای فعل بیان می کند. فعل ها در زبان فارسی عمدتاً به سه وجهِ اخباری و التزامی و امری تقسیم می شوند: ۱. وجه اخباری: آن است که وقوع فعل به صورت قطعی در جمله بیان شود، مثلِ «درک این مطلب آسان است»، «او به پدرش گفته بود که به سفر می رود»؛ ۲. وجه التزامی: شیوۀ بیان فعل است همراه با نوعی از احتمال و شک و آرزو، مثلِ «اگر مطلب را دریابد»، «خیر ببینی»؛ ۳. وجه امری طریقۀ بیان فعل همراه با مفهوم فرمان دادن یا خواهش کردن است مثل «بنویس»، «بنشینید». فعلِ منفی در وجه اخباری و التزامی را فعل نفی می گویند. مثلِ «نرفتیم»، «شاید او را نبینم» و فعل منفی در وجه امری را فعل نهی می گویند. مثلِ: «نرو»، «ننویس».