وجره
لغت نامه دهخدا
وجرة. [ وَ رَ / وَ ج َ رَ ] ( ع اِ ) گَوی که جهت شکار وحوش کنند که چون وحوش بر آن گذرد چاه و مغاکی درآید. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). ج ، وجار. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). گودالی که جهت گرفتن وحوش کنند. ( ناظم الاطباء ).
وجرة. [ وَ رَ] ( اِخ ) بیابانی است میان مکه و بصره. و منزلگاه قوافل است. رجوع به معجم البلدان و ناظم الاطباء شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید