وجذ

لغت نامه دهخدا

وجذ. [ وَ ] ( ع اِ ) مغاکی در کوه که آب گرد آید در وی. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ). || حوض. ( منتهی الارب ). گویند به معنی حوض نیز آید. ( از اقرب الموارد ). حوض و تالاب. ( ناظم الاطباء ). ج ، وِجذان. وجذ. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). وِجاذ. ( ناظم الاطباء ).

وجذ. [ وَ ج ِ ] ( ع ص ) ( مکان... ) جای مغاک و حوض ناک. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). کثیرالوجاذ. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس