وجبت

[ویکی الکتاب] معنی وَجَبَتْ: سقوط کرد (کلمه وجوب به معنای سقوط است . وقتی میگویند وجبت الشمس معنایش این است که آفتاب غروب کرد و منظور از وجوبِ جنوب(پهلوها) قربانی در عبارت "فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا" این است که با پهلو به زمین بیفتد ، کنایه از اینکه بمیرد)
ریشه کلمه:
وجب (۱ بار)

. وجوب به معنی ثبوت است واجبات را به واسطه ثابت‏العمل بودن واجبات گفته‏اند. ایضا وجوب به معنی سقوط است «وَجَبَ الْحائِطُ: سَقَطَ» ضمیر «جُنُوبُها» در آیه راجع به شتران قربانی است یعنی: در موقع نحر شتران چون پهلوهای آنها به زمین افتاد (کنایه از مردن) از آنها بخورید گویند: «ضَرَبَهُ فَوَجَبَ» او را زد پس مرد. این لفظ فقط یکبار در قران مجید آمده است.