وثنیت
لغت نامه دهخدا
وثنیة. [ وَ ث َ نی ی َ ] ( اِخ ) فرقه ای از کفار و بت پرستان میباشند و میگویند خدای یکی است وآنان را در شماره مشرکان آوردن برای آن است که معبود سزاوار پرستش را متعدد دانند نه آنکه واجب بالذات را متعدد شمارند زیرا آنان بت را به صفت الوهیت وصف نکنند بلکه بتان را مظهر پیمبران و زهاد یا فرشتگان یا ستارگان پندارند و خاطر خویش را به پرستش آنان مشغول دارند باشد که آنان وسیله شوند که ایشان را به معبود خداوند حقیقی برسانند. ( کشاف اصطلاحات الفنون بنقل از شرح مواقف و حاشیه چغمینی در مبحث توحید ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید