وثب

لغت نامه دهخدا

وثب. [ وَ ] ( ع مص ) وثاب. وثبان. وثوب. برجستن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). جهیدن و برخاستن و ایستادن. ( اقرب الموارد ): وثب یثب وثباً و وثباناً و وثوباً و وثیباً وثبةً؛ طفر و قفز و نهض و قام.( اقرب الموارد ). || نشستن «در لغت حمیر».( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || ( اِمص )برجستگی. ( منتهی الارب ). برجهیدگی. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس