وتو

/veto/

معنی انگلیسی:
veto

لغت نامه دهخدا

وتو. [ وِ ت ُ ] ( لاتینی ، اِ ) حق وتو حق خاصی است برای اعضاء دائمی شورای امنیت سازمان ملل متحد که به موجب آن می توانند مانع تصویب تصمیمات آن شورا گردند. ( از فرهنگ مصطلحات حقوقی ).

فرهنگ فارسی

مخالفت، امتناع، حق مخالفت، حق پاشاه درامتناع، ازتصویب قانون، وردکردن آن
( اسم ) مخالفت امتناع . یا حق وتو. حقی که به دولتی داده شود مبنی بر رد پیشنهاد دول هم پیمان .

فرهنگ معین

(وِ تُ ) [ فر. ] (اِ. ) مخالف ، امتناع . ،حق ~ حقی که به دولتی داده شود مبنی بر رد پیشنهاد دول هم پیمان .

فرهنگ عمید

حقی که مقامی را مجاز می سازد تا قانون یا تصمیمی را که اکثریت یک گروه یا نهاد پذیرفته اند رد کند.

دانشنامه عمومی

وتو (امیلیا رومانیا). وتو ( به ایتالیایی: Vetto ) یک کومونه در ایتالیا است که در استان رجو امیلیا واقع شده است. [ ۱]
وتو ۵۳٫۳ کیلومترمربع مساحت و ۱٬۸۶۰ نفر جمعیت دارد.
عکس وتو (امیلیا رومانیا)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

وِتو (veto)
(در زبان لاتینی به معنی «اجازه نمی دهم») استفاده از حق جلوگیری از تصویب یا اجرای یک قانون یا اتخاذ خط مشی توسط پادشاه، قوۀ مقننه، یا قدرت سیاسی دیگری. در انگلستان مقام سلطنت حق خودداری از توشیح مصوبات پارلمان را دارد، اما از قرن ۱۸ به این سو از چنین حقی استفاده نشده است. اختیار مجلس اعیان برای وتوکردن مصوبات پارلمان به موجب قانون پارلمان (۱۹۱۱) به دو سال و به موجب قانون ۱۹۴۹ به یک سال محدود شد. مجلس اعیان هنوز حق دارد که همۀ قوانین جز قوانین مالی را موقتاً وتو کند و به حال تعلیق درآورد، ولی تقریباً به ندرت از چنین حقی استفاده می کند. در ایالات متحده، رئیس جمهور می تواند قوانین را وتو کند ولی دوسوم اعضای کنگره می توانند وتوی او را بی اثر کنند. ریشۀ این اصطلاح به اختیاری باز می گردد که اعضای هیئت مدافعان حقوق و آزادی مردم در روم باستان برای اعتراض به هرگونه اقدام غیرقانونی داشتند. در رویّۀ کار شورای امنیت ملل متحد نیز استفاده از حق وتو اهمیت چشم گیری دارد. هر یک از پنج عضو دائمی شورای امنیت یعنی ایالات متحدۀ امریکا، روسیه، انگلستان، فرانسه، و چین از حق وتو کردن هر قطعنامۀ شورا برخوردارند. در آغاز اتحاد شوروی پیشنهاد کرده بود که برای تصویب قطعنامه ها اتفاق نظر پنج عضو دائمی ضروری باشد ولی در نهایت حق وتو را پذیرفت. غیر از چین بقیۀ این پنج قدرت گه گاه از حق وتو استفاده کرده اند ولی اتحاد جماهیر شوروی گوی سبقت را در این زمینه از بقیه ربوده بود. امروزه بیشترین استفاده از وتو را ایالات متحدۀ امریکا، به ویژه در جلوگیری از اعمال فشار علیه جنایات رژیم اشغالگر قدس، در مقابله با حقوق ملت ها به عمل می آورد. انگلستان و فرانسه نیز به ترتیب بعد از او قرار دارند. بسیاری از کشورها حق وتو در شورای امنیت را غیر عادلانه می دانند.

جدول کلمات

مخالفت

پیشنهاد کاربران

وتو ( به لاتین: Veto ) واژه ای از زبان لاتین و به معنای «من منع می کنم» است. این واژه نخست در مجلس های دورهٔ امپراتوری روم باستان به کار می رفت.
اگر در یک نظام رای گیری نظر مخالف یک یا چند رای دهنده، فارغ از نتیجه شمارش آرا، بتواند نتیجه را ملغی کند، می گویند: «رای وتو شده است». این حالت به ویژه وقتی پیش می آید که بر پایهٔ آیین نامهٔ رای گیری نیاز به «توافق به اتفاق آرا» باشد. در این حالت هر یک از رای دهندگان حق وتو دارند؛ چون اگر رای مخالف دهند اتفاق آرا حاصل نمی شود و پیشنهاد به تصویب نمی رسد.
...
[مشاهده متن کامل]

وتو یک قدرت قانونی برای توقف یکجانبه یک اقدام رسمی است. در معمول ترین حالت، یک رئیس جمهور یا پادشاه لایحه ای را وتو می کند تا از تبدیل شدن آن به قانون جلوگیری کند. در بسیاری از کشورها، حق وتو در قانون اساسی کشور مقرر شده است. اختیارات وتو نیز در سطوح دیگر حکومت، مانند دولت های ایالتی، استانی یا محلی و در نهادهای بین المللی وجود دارد.
از مشهورترین موارد وتو در دوران معاصر استفاده از حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل متحد است. کشورهایی که حق وتو دارند عبارت اند از: ایالات متحده آمریکا، روسیه، فرانسه، انگلستان و چین. بر اساس منشور اساس سازمان ملل متحد، شورای امنیت دارای ۱۰ عضو غیر دائم و پنج عضو دائم است. اعضای دائم شورا دارای حق «وتو» هستند. از ابتدای تأسیس سازمان تا کنون، نسبت به این حق، نظریات متفاوتی اظهار شده و بیش تر این نظریات، مخالف این حق بوده اند. اکنون، که این مخالفت ها شدت یافته، برخی از کشورها مدعی استحقاق برخورداری از حق وتو هستند.
حق وتو ناشی از بند ۳ ماده ۲۷ منشور سازمان ملل متحد است که می گوید: تصمیمات شورای امنیت راجع به سایر مسائل مربوط به غیر آیین کار با رأی مثبت نُه عضو، که شامل آراء تمام اعضای دائم باشد، اتخاذ می گردد.
بر برخی از وتوها غالباً می توان با رأی اکثریت فوق العاده غلبه کرد: در ایالات متحده، رأی دو سوم مجلس نمایندگان و سنا می تواند وتوی ریاست جمهوری را نادیده بگیرد. با این حال، برخی از وتوها مطلق هستند و نمی توان آنها را نادیده گرفت. به عنوان مثال، در شورای امنیت سازمان ملل متحد، اعضای دائمی آن بر هر قطعنامه شورای امنیت حق وتوی مطلق دارند. در بسیاری از موارد، از حق وتو فقط می توان برای جلوگیری از تغییر وضعیت موجود استفاده کرد. اما برخی از اختیارات وتو شامل توانایی ایجاد یا پیشنهاد تغییرات نیز می شود. برای مثال، رئیس جمهور هند می تواند از وتوی اصلاحی برای پیشنهاد اصلاحیه هایی برای لوایح وتو شده استفاده کند.

وتو
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/وتو
وِتو veto
حق رد کردن
حق امتناع
مثال:آیا رهبری حق وتوی قوانین را دارد؟
امتناع
یعنی ما، مدعی نظم نوین دراین دهکده ایم ، یعنی حاکم مطلق جهان ماییم
وقوانین این نظام را ما می نویسیم ودرنهایت تعیین کننده اهداف ، راهبرد واستراتژیک مردم دنیا، ما هستیم.
. . . حق باوران عالم باید بدانند" وتو"یک غده چرکین است که اگر بترکد عالم آلوده می شود. . . . . . رسم آزادی
حق وتو: لغو قانون یا بیانیه ای به دست سران سازمان ملل.

بپرس