وتن
لغت نامه دهخدا
وتن. [ وُ ت ُ ] ( ع اِ ) ج ِ وتین. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). به معنی رگ دل. || ج ِ واتن. ( المنجد ). به معنی ثابت و پاینده در جای خود و آب روان. رجوع به واتن شود.
وتن. [ وُت ْ ت َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ واتن. ( ناظم الاطباء ). رجوع به واتن شود.
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)
wikialkb: ریشه_وتن
پیشنهاد کاربران
وتن اصطلاحی است که در جاهلیت قبل از اسلام در عربستان بکار میرفت وآن بتی بود که از جنس سنگ باشد و اگر آن بت از جنس چوب یا طلا ونقره یاهر فلز دیگر یاچوب بود صنم نامیده میشد