وتش

لغت نامه دهخدا

وتش. [ وَ ] ( ع ص ، اِ ) اندک از هر چیزی. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || فرومایه.( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). فرومایه و رذل. ( ناظم الاطباء ). گویند: انه لمن وتشهم ؛ ای رذالهم. ( منتهی الارب )؛ او از فرومایگان ایشان است. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس