وتده

لغت نامه دهخدا

( وتدة ) وتدة. [ وَ ت ِ دَ ] ( اِخ ) جایی است در دربند یا بدهنا و آن را شبی است که در آن شب بنی تمیم بر بنی عامربن صعصعه شبیخون زدند. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). رجوع به معجم البلدان شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس