وتخه

لغت نامه دهخدا

( وتخة ) وتخة. [ وَ ت َ خ َ ] ( ع اِ ) گل تنک. ( منتهی الارب ). خلاب و وحل و گل. ( ناظم الاطباء ) ( المنجد ). || چیز اندک. ( منتهی الارب ). مااغنی عنی وتخة؛ ای شیئاً. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( المنجد ). || ترس و بیم. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس