وبوط

لغت نامه دهخدا

وبوط. [ وُ ] ( ع مص ) به معنی وباطة. ( منتهی الارب ). سست رأی گردیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به وبط و وباطة شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس