وباص

لغت نامه دهخدا

وباص. [ وَب ْ با ] ( ع ص ) درخشان رنگ. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). براق اللون. ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) ماه. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). قمر. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس