وایناتو ( به اسپانیایی: Vallenato ) یکی از دو سبک محبوب در موسیقی فولکوریک کلمبیا، به همراهکومبیا، است. این موسیقی ریشه درناحیه کاراییب کلمبیا دارد. وایناتو در اصطلاح آن ناحیت به معنای "زادهٔ دره/born in the valley" است. درهٔ مذکور ناحیه ای میان Sierra Nevada de Santa Marta و Serranía de Perijá در شمال شرقی کلمبیا است. نام کسانی که شهرنشین هستند و به این سبک می خوانند در زبان محلی: Valledupar ( خلاصه شدهٔ عبارت Valle de Upar – "بالای دره ای" ) است. در سال ۲۰۰۶ میلادی، دو سبک وایناتو و کومبیا در مسابقات گرمی گرایشی جدید از جایزه لاتین گرمی ساختند. یونسکو این سبک موسیقی را در فهرست میراث معنوی وناملموس خود جای داده است[ ۱]
این موسیقی سه آلت و ابزار ویژه و اصلی دارد:
• کاخا: درام کوچکی که میان دو کتف قرار می گیرد. این آلت موسیقی در سبک های آفریقایی ریشه دارد و از آنجا وارد موسیقی کلمبیا شده. شبیه به درام تنبوری است.
• گاچاراسا: یک تکه چوب شبیه به یک نیشکر همراه با چنگال است که هنگام ضربه زدن صدای خراش را منتشر می کند. این ابزار حدود ۱۸ اینچ ( ۴۵ سانتیمتر ) طول و ۱ اینچ ( ۳ سانتیمتر ) قطر دارد. این توسط بومیان به منظور تقلید از آهنگ گاچاراکو، پرنده ای منطقه ای، برای شکار و انجام مراسم رقص مورد استفاده قرار گرفت.
• آکاردئون: آکوردئون سه دکمه ای از آلمان آمده. این ابزار اروپایی در کلمبیا و پاناما بومی سازی شده و گونه ای مختص به سبک وایناتو وجود دارد
وایناتو شامل چهار ضرب یا اصطلاحاً «هوا» است که از طریق ساختار ریتمیک آن ها متمایز می شوند و ساز و آواز ملودی که خواننده آن را می سازد. [ ۲]
• Son: سُن ریتمی شاد و آهسته است که نوازندهٔ آکاردئون در آن بایستی با دست چپ از دکمه ها استفاده کند.
• Paseo: پاسئو مشابه و به عبارتی زیرگونه ای از سُن است. سرعت آن می تواند متفاوت باشد و امروزه ضرب های گوناگونی از آن ثبت شده است.
• Puya: پویا تفاوت ویژه ای در طول ترانه هایش دارد. در ۴۰ سال گذشته، نوازندگان آکوردئون شروع به سریع تر کردن آن نمودند و هر یک از سه ابزار مورد استفاده در وایناتو در آن نوازنده ای مجزا دارد. این قدیمی ترین نوع از چهار «هوا» است که با ریشه هایی از رقص سرخ پوستان باستان از سیرا نوادا سانتا مارتا شناخته می شود.
• Merengue: مرنگوئه سبکی است که آفریقایی ها برای کلمبیا به ارمغان آوردند. سبک دیگری با همین نام در کشور دومینیکن وجود دارد که ارتباطی میان این دو نیست.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین موسیقی سه آلت و ابزار ویژه و اصلی دارد:
• کاخا: درام کوچکی که میان دو کتف قرار می گیرد. این آلت موسیقی در سبک های آفریقایی ریشه دارد و از آنجا وارد موسیقی کلمبیا شده. شبیه به درام تنبوری است.
• گاچاراسا: یک تکه چوب شبیه به یک نیشکر همراه با چنگال است که هنگام ضربه زدن صدای خراش را منتشر می کند. این ابزار حدود ۱۸ اینچ ( ۴۵ سانتیمتر ) طول و ۱ اینچ ( ۳ سانتیمتر ) قطر دارد. این توسط بومیان به منظور تقلید از آهنگ گاچاراکو، پرنده ای منطقه ای، برای شکار و انجام مراسم رقص مورد استفاده قرار گرفت.
• آکاردئون: آکوردئون سه دکمه ای از آلمان آمده. این ابزار اروپایی در کلمبیا و پاناما بومی سازی شده و گونه ای مختص به سبک وایناتو وجود دارد
وایناتو شامل چهار ضرب یا اصطلاحاً «هوا» است که از طریق ساختار ریتمیک آن ها متمایز می شوند و ساز و آواز ملودی که خواننده آن را می سازد. [ ۲]
• Son: سُن ریتمی شاد و آهسته است که نوازندهٔ آکاردئون در آن بایستی با دست چپ از دکمه ها استفاده کند.
• Paseo: پاسئو مشابه و به عبارتی زیرگونه ای از سُن است. سرعت آن می تواند متفاوت باشد و امروزه ضرب های گوناگونی از آن ثبت شده است.
• Puya: پویا تفاوت ویژه ای در طول ترانه هایش دارد. در ۴۰ سال گذشته، نوازندگان آکوردئون شروع به سریع تر کردن آن نمودند و هر یک از سه ابزار مورد استفاده در وایناتو در آن نوازنده ای مجزا دارد. این قدیمی ترین نوع از چهار «هوا» است که با ریشه هایی از رقص سرخ پوستان باستان از سیرا نوادا سانتا مارتا شناخته می شود.
• Merengue: مرنگوئه سبکی است که آفریقایی ها برای کلمبیا به ارمغان آوردند. سبک دیگری با همین نام در کشور دومینیکن وجود دارد که ارتباطی میان این دو نیست.
wiki: وایناتو