وایْلْدِر، بیلی (۱۹۰۶ـ ۲۰۰۲)(Wilder, Billy)
وایْلْدِر، بیلی
کارگردان و فیلم نامه نویس امریکایی، زادۀ اتریش. در فیلم های او نوعی طنز تلخ و نگاه بدبینانه به جامعۀ امریکا به چشم می خورد. ازجمله فیلم های اوست:غرامت مضاعف (۱۹۴۴) که از نخستین نمونه های فیلم نُوار است؛ تعطیلات ازدست رفته ( ۱۹۴۵)، سانست بولوارد (بلوار سانست) (۱۹۵۰)، و کمدی های بعضی ها داغشو دوست دارن (۱۹۵۹) و آپارتمان (۱۹۶۰). بیلی وایلدر کارش را با فیلم نامه نویسی در آلمان آغاز کرد و نخستین فیلمش را در فرانسه ساخت. در ۱۹۳۴ به امریکا رفت و بر روی چند فیلم نامه برای ارنست لوبیچ کار کرد. نخستین فیلم او در هالیوود بزرگ و کوچک (۱۹۴۲) نام داشت؛ سپس همکارفیلم نامه نویس و کارگردان چند فیلم کلاسیک هالیوود بود و موقعیتش را در مقام استاد آثار کمدی و جدی تثبیت کرد. بیلی وایلدر دوبار جایزۀ اسکار بهترین کارگردانی و سه بار جایزۀ بهترین فیلم نامه را دریافت کرده است. برخی از فیلم های فراوان او عبارت اند از پنج قبر تا قاهره (۱۹۴۳)، تک خال در آستین (۱۹۵۱)، بازداشتگاه ۱۷ (۱۹۵۳)، سابرینا (۱۹۵۴)، عشق در بعدازظهر (۱۹۵۷)، شاهد برای پی گرد (۱۹۵۷)، یک دو سه (۱۹۶۳)، و شیرینیِ شانسی (۱۹۶۶). در ۱۹۸۶ جایزۀ یک عمر فعالیت سینمایی از سوی مؤسسۀ فیلم امریکا و در ۱۹۸۷ جایزۀ یادمان اروینگ تالبرگ به او اعطا شده است.
وایْلْدِر، بیلی
کارگردان و فیلم نامه نویس امریکایی، زادۀ اتریش. در فیلم های او نوعی طنز تلخ و نگاه بدبینانه به جامعۀ امریکا به چشم می خورد. ازجمله فیلم های اوست:غرامت مضاعف (۱۹۴۴) که از نخستین نمونه های فیلم نُوار است؛ تعطیلات ازدست رفته ( ۱۹۴۵)، سانست بولوارد (بلوار سانست) (۱۹۵۰)، و کمدی های بعضی ها داغشو دوست دارن (۱۹۵۹) و آپارتمان (۱۹۶۰). بیلی وایلدر کارش را با فیلم نامه نویسی در آلمان آغاز کرد و نخستین فیلمش را در فرانسه ساخت. در ۱۹۳۴ به امریکا رفت و بر روی چند فیلم نامه برای ارنست لوبیچ کار کرد. نخستین فیلم او در هالیوود بزرگ و کوچک (۱۹۴۲) نام داشت؛ سپس همکارفیلم نامه نویس و کارگردان چند فیلم کلاسیک هالیوود بود و موقعیتش را در مقام استاد آثار کمدی و جدی تثبیت کرد. بیلی وایلدر دوبار جایزۀ اسکار بهترین کارگردانی و سه بار جایزۀ بهترین فیلم نامه را دریافت کرده است. برخی از فیلم های فراوان او عبارت اند از پنج قبر تا قاهره (۱۹۴۳)، تک خال در آستین (۱۹۵۱)، بازداشتگاه ۱۷ (۱۹۵۳)، سابرینا (۱۹۵۴)، عشق در بعدازظهر (۱۹۵۷)، شاهد برای پی گرد (۱۹۵۷)، یک دو سه (۱۹۶۳)، و شیرینیِ شانسی (۱۹۶۶). در ۱۹۸۶ جایزۀ یک عمر فعالیت سینمایی از سوی مؤسسۀ فیلم امریکا و در ۱۹۸۷ جایزۀ یادمان اروینگ تالبرگ به او اعطا شده است.
wikijoo: وایلدر،_بیلی_(۱۹۰۶ـ_۲۰۰۲)