وایریسونگ

وایریسونگ نام دو پایتخت اولیه باکجه، یکی از سه پادشاهی کره بود. اعتقاد بر این است که هر دو در منطقه سئول امروزی بوده اند. به گفته سامگوک ساگی ( قدیمی ترین کتاب تاریخ کره ای که در قرن دوازدهم نوشته شده است ) ، اونجو، پسر جومونگ بنیانگذار گوگوریو، ملت سیپجه ( 십제، 十濟؛ بعدها باکجه شد ) را در ویریسئونگ در سال ۱۸ قبل از میلاد تأسیس کرد. در حالی که برادر بزرگش بیریو خود را در میچوهول ( 미추홀، 彌鄒忽 ) بیشتر در غرب مستقر کرد. محل میچوهول معمولاً اینچئون امروزی است. [ ۱]
پس از مدتی، بیریو متوجه شد که سرزمین میچوهول برای نگهداری مردمش بیش از حد بایر و شور است، بنابراین با مردمش به وایریسونگ نقل مکان کرد ( کمی بعد، نام ایالت از سیپجه به بکجه تغییر یافت ) . بعداً، اونجو به دلیل خطراتی که مالگال در شمال و لیوندانگ در شرق بکجه را تهدید می کرد به سمت جنوب حرکت کرد.
وایریسونگ سابق هابک ( شمال رودخانه ) وایریسونگ و دومی هانام ( جنوب رودخانه ) وایریسونگ نامیده می شود. [ ۲] بسیاری معتقدند که دیوارهای خاکی پونگناپ توسونگ و مونگچون توسونگ در سونگپا - گو، سئول، بقایای هانام وایری سونگ است. [ ۳]
در طول دوره هانسئونگ، باکجه در برابر فرماندهان ماهان جنوبی و چین شمالی از جمله دایفانگ رشد کرد، که سعی در نقض مرز آنها داشت. در این روند، باکجه سیستم های سیاسی را اصلاح کرد و قلمرو خود را به منطقه ماهان و هوانگهه اختصاص داد و به عنوان یک قدرت منطقه ای تبدیل شد.
وایریسونگ تا سال ۴۷۵ به عنوان پایتخت بکجه خدمت کرد، زمانی که پادشاه جانگسو گوگوریو به بکجه حمله کرد و وایریسونگ و همچنین کل منطقه رودخانه هان را تصرف کرد و پادشاه بکجه گائه رو را کشت. پادشاه بعدی باکجه، مونجو، به جنوب نقل مکان کرد و پایتخت جدید آنجین ( شهر گونگجو امروزی ) را پایه گذاری کرد.