وایراگیا

وایراگیا ( वैराग्य ) یک اصطلاح سانسکریت و به معنای نبود خواست ها و تمایلات دنیوی است. فیلسوفان هندو وایراگیا را وسیله ای برای رسیدن به موکشا می دانند.
وایراگیای واقعی به وضعیت درونی ذهنی اشاره دارد. تعادل بین وضعیت معنوی درونی و زندگی بیرونی از طریق ارتقاء سطح آگاهی شکل می گیرد.
به زاهدی که همه هوس ها و امیال را مسخر کرده باشد وایراگیکا می گویند. [ ۱] ریشه rańj به رنگ اشاره دارد: Vi – rańj + ghaiṋ = virága. وضعیت ویراگا vaerágya است. Virága به رنگ بی رنگی اشاره دارد.
مفهوم وایراگیا در سوتراهای یوگا پاتانجالی یافت می شود، جایی که همراه با تمرین ( ابهیاسا ) ، مهار تغییرات ذهنی است ( YS 1. 12، "abhyāsa - vairāgyabhyāṁ tannirodhah" ) . اصطلاح وایراگیا سه بار در باگاواد گیتا ( ۶٫۳۵، ۱۳٫۸، ۱۸٫۵۲ ) ظاهر می شود، جایی که به عنوان وسیله ای کلیدی برای کنترل ذهن ناآرام توصیه می شود.
عدم دلبستگی رهایی از ذهن سرگردان را پیامد دارد. [ ۲] [ ۳] و مرگ امتحان نهایی است. [ ۴] bodisatva کسی است که ذهن را مهار می کند و هر آنچه که باعث دلبستگی می شود کنار بگذارد. [ ۵] اگر کسی انگیزه های خودخواهانه خود کنار گذارد واکنش کارمای او کاسته می شود. [ ۶] [ ۷]
وایراگیا ( वैराग्य، "جدا شدن" ) منظور از جدا شدن ( vairāgya ) ایجاد بی علاقگی نسبت به لذت های نفسانی و جسمانی است. [ ۸]