وایتس زکر کارل فریدریش

وایْتْسْ زِکِر، کارْل فِریدْریْش (۱۹۱۲ـ۲۰۰۷)(Weizsacker, Carl Friedrich)
متخصص آلمانی فیزیک نظری. دربارۀ تولید انرژی در هستۀ ستاره ها تحقیق، و نظریه ای عرضه کرد که براساس آن، منظومه های سیارهای محصول فرعی و طبیعیِ تحول ستاره ای اند و از چگالش گردشارهای گازی پدید می آیند. وایتس زکر در کیل زاده شد و در لایپزیگ درس خواند. از ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۴، در استراسبورگ سِمت استادی داشت. طی جنگ جهانی دوم، در گروهی پژوهشی عضویت داشت که امکان ساخت سلاح های هسته ای و مهار انرژی هسته ای را بررسی می کرد، با این حال تمایلی نداشت که گروهش برای دولت نازی سلاح هسته ای بسازد. در ۱۹۴۶، سرپرست گروه آموزشی مؤسسۀ فیزیک ماکس پلانک در گوتینگن شد. از ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۹، در هامبورگ استاد فلسفه بود و در ۱۹۷۰، سرپرست مؤسسۀ ماکس پلانک شد. در ۱۹۳۸، وایتس زکر و فیزیک دان آلمانی تبار، هانس بته، مستقل از هم نظریۀ یکسانی را در زمینۀ تحول ستاره ها عرضه کردند که دمای بسیار زیاد بخش مرکزی ستاره ها، و تولید تابش یوننده و ذره ای ستاره ها را توجیه می کرد. آن ها چنین مطرح کردند که اتم های هیدروژن، از راه واکنش زنجیره ای پروتون ـ پروتون، در هم گداخته و به هلیوم تبدیل می شوند. وایتس زکر در حوزۀ فلسفه علم و رابطه علم و دین نیز از صاحب نظران است و کتاب شأن علم او به همت حسین معصومی همدانی به فارسی ترجمه شده است.