واکه بی رنگ

واکهٔ بی رنگ یا شوا ( به انگلیسی: Schwa ) در واج شناسی و آواشناسی، به واکه ای ( مصوت ) گفته می شود که با نمادِ < ə> نشان داده می شود.
هنگام تلفظ واکهٔ بی رنگ، ماهیچه های دهان در حالت آرامش قرار می گیرند و در جدول آوایی نیز این واکه در میانه قرار دارد. در بیشتر زبان های اروپایی، واکهٔ بی رنگ بدون تکیه تلفظ می شود، ولی زبان آلبانیایی و زبان بلغاری از این نظر مستثنا هستند.
در زبان های ایرانی باستان نیز واکه ای وجود داشته است که در دگرگونی از دورهٔ باستان به دورهٔ میانه به واکه های دیگر بدل شده ( البته در حال حاضر در برخی از لهجه های زبان فارسی موجود است ) ، که برای نشان دادن این واکه در واج شناسیِ زبان های ایرانی از نماد واکهٔ بی رنگ بهره می گیرند. اکنون این واکه در زبان کردی و لهجه کرمانی وجود دارد. [ ۱]
واژهٔ «شوا» برگرفته از زبان های اروپایی ( schwa ) و در نهایت برگرفته از زبان عبری ( שְׁוָא: shva ) است. در زبان عربی معمولاً به آن «مصوِّت مخفیّ» ( به معنی واکهٔ پنهان ) و، تحت تأثیر کاربرد موردی در زبان فارسی، «مصوِّت خَفیّ» می گویند.