واکنش پومرانز–فریچ ( به انگلیسی: Pomeranz–Fritsch reaction ) ، همچنین حلقه زایی پومرانز–فریچ، یک نام واکنش در شیمی آلی است. این واکنش به افتخار پل فریچ ( ۱۹۵۹–۱۹۱۳ ) و سزار پومرانز ( ۱۸۶۰–۱۹۲۶ ) نامگذاری شده است. [ ۱] [ ۲] به طور کلی این واکنش سنتزی جهت تولید ایزوکینولین است. [ ۲] [ ۳] [ ۴]
واکنش زیر، سنتز ایزوکینولین از بنزآلدهید و ۲٬۲ - دی آلکوکسی اتیل آمین و با استفاده از یک اسید را نشان می دهد. [ ۵]
گروه های مختلف آلکیل، به عنوان مثال گروه های متیل و اتیل، می توانند در جایگاه R قرار گیرند.
سازوکار احتمالی این واکنش در زیر نشان داده شده است:[ ۵]
به طور کلی واکنش پومرانز–فریچ در تولید مشتقات ایزوکینولین ها کاربرد دارد. ایزوکینولین ها کاربردهای بسیاری دارند، از جمله:[ ۳] [ ۴]
• داروهای بی حسی موضعی مانند دی متیسوکین :
• وازودیلاتورها، یک نمونه معروف آن پاپاورین است که در زیر نشان داده شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفواکنش زیر، سنتز ایزوکینولین از بنزآلدهید و ۲٬۲ - دی آلکوکسی اتیل آمین و با استفاده از یک اسید را نشان می دهد. [ ۵]
گروه های مختلف آلکیل، به عنوان مثال گروه های متیل و اتیل، می توانند در جایگاه R قرار گیرند.
سازوکار احتمالی این واکنش در زیر نشان داده شده است:[ ۵]
به طور کلی واکنش پومرانز–فریچ در تولید مشتقات ایزوکینولین ها کاربرد دارد. ایزوکینولین ها کاربردهای بسیاری دارند، از جمله:[ ۳] [ ۴]
• داروهای بی حسی موضعی مانند دی متیسوکین :
• وازودیلاتورها، یک نمونه معروف آن پاپاورین است که در زیر نشان داده شده است.
wiki: واکنش پومرانز–فریچ