واکنش فون ریشتر ( به انگلیسی: Von Richter reaction ) ، همچنین بازآرایی فون ریشتر ( به انگلیسی: von Richter rearrangement ) نیز نامیده می شود، یک نام واکنش در شیمی آلی است. نام آن از ویکتور فون ریشتر گرفته شده است، که این واکنش را در سال ۱۸۷۱ کشف کرد. این واکنش شامل برهمکنش ترکیبات نیترو آروماتیک با پتاسیم سیانید در اتانول آبی و تولید محصول استخلافی سین ( جایگزینی در حلقه که منجر به اتصال استخلاف جدید در مجاورت محل گروه قبلی خارج شده می شود ) توسط یک گروه کربوکسیل می شود. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
واکنش زیر نمونه کلاسیک تبدیل p - برومونیتروبنزن به m - بروموبنزوئیک اسید را نشان می دهد. [ ۴]
واکنش نوعی جانشینی هسته دوست آروماتیک است. [ ۴] علاوه بر مشتقات استخلافی برمو - ، کلرو - و یدو - نیتروآرن، مشتقات پر استخلاف تر نیز می توانند به عنوان بسترهای این واکنش استفاده شوند. با این حال، بازده آن ها عموماً ضعیف تا متوسط هستند و درصد بازدهی از ۱ تا ۵۰ درصد متغیر است. [ ۵] [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفواکنش زیر نمونه کلاسیک تبدیل p - برومونیتروبنزن به m - بروموبنزوئیک اسید را نشان می دهد. [ ۴]
واکنش نوعی جانشینی هسته دوست آروماتیک است. [ ۴] علاوه بر مشتقات استخلافی برمو - ، کلرو - و یدو - نیتروآرن، مشتقات پر استخلاف تر نیز می توانند به عنوان بسترهای این واکنش استفاده شوند. با این حال، بازده آن ها عموماً ضعیف تا متوسط هستند و درصد بازدهی از ۱ تا ۵۰ درصد متغیر است. [ ۵] [ ۶]
wiki: واکنش فون ریشتر