واکنش فریدل–کرافتس ( به انگلیسی: Friedel–Crafts reaction ) مجموعه ای از واکنش های جابجایی است که طی آن یک گروه آلکیل یا آسیل، با یکی از اتم های هیدروژن موجود در حلقه بنزنی جابجا می شود. این واکنش در حضور کاتالیست آلومینیوم کلرید انجام می گیرد. واکنش فریدل–کرافتس به طور مشترک توسط چارلز فریدل و جیمز کرافتس و در سال ۱۸۷۷ کشف شد. حالت کلی این واکنش در شکل زیر نشان داده شده است:
آلکیل دار کردن فریدل–کرافتس شامل آلکیل دار کردن یک حلقه آروماتیک با یک آلکیل هالید با استفاده از یک اسید لوئیسی قوی، مانند آلومینیوم کلرید، فریک کلرید، یا دیگر واکنشگرهای MXn بعنوان کاتالیزور می شود. [ ۱] سازوکار کلی برای آلکیل هالیدها در پایین نشان داده شده است. [ ۲]
آسیل دار کردن فریدل–کرافتس شامل آسیل دار کردن حلقه های آروماتیک می باشند. عوامل معمولی آسیل دار کننده عبارتند از آسیل کلریدها و کاتالیزورهای مورد استفاده اسیدهای لوئیسی مانند آلومینیوم تری کلرید هستند. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآلکیل دار کردن فریدل–کرافتس شامل آلکیل دار کردن یک حلقه آروماتیک با یک آلکیل هالید با استفاده از یک اسید لوئیسی قوی، مانند آلومینیوم کلرید، فریک کلرید، یا دیگر واکنشگرهای MXn بعنوان کاتالیزور می شود. [ ۱] سازوکار کلی برای آلکیل هالیدها در پایین نشان داده شده است. [ ۲]
آسیل دار کردن فریدل–کرافتس شامل آسیل دار کردن حلقه های آروماتیک می باشند. عوامل معمولی آسیل دار کننده عبارتند از آسیل کلریدها و کاتالیزورهای مورد استفاده اسیدهای لوئیسی مانند آلومینیوم تری کلرید هستند. [ ۳]
wiki: واکنش فریدل–کرافتس