واکظ

لغت نامه دهخدا

واکظ.[ ک ِ ] ( ع ص ) راننده. دفعکننده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). نعت فاعلی از وکظ است. رجوع به وکظ شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس