در زبان یونانی، واژه های گوناگونی برای بیان عشق به کار رفته است؛ ولی در این زبان، مانند بسیاری زبان های دیگر، شناخت تفاوت این واژه ها کار بسیار دشواری است. به هرروی، هرکدام از واژه ها گاهی تنها در یک زمینه یا حالت ویژه کاربرد دارد. واژه های بیانگر عشق در زبان یونانی عبارت اند از: آگاپه، اِروس، فیلیا، استورگه و خنیا. در زیر به بیان کوتاهی دربارهٔ آن ها می پردازیم:
•
• آگاپه یا آقاپه: این واژه در زبان امروزی یونان به کار برده می شود. برای نمونه، در زبان یونانی، برای گفتن «دوستت دارم» می گویند «سه آقاپو». آقاپو یعنی دوستت دارم. می توان آن را عشق به روح و جان نامید.
• اِروس: مِهر بسیار زیاد را اروس می گویند. این یک واژهٔ کهن یونانی است که با خواهش و گرایش بسیار همراه است. «اِروتا» در این زبان معنای عاشق می دهد، و در پی دیدن زیبایی های بی اندازه در یک فرد دیگر رخ می دهد. بااین همه، اروس این توان را دارد که مردم را ( به گفتهٔ فیلسوفان ) به دریافت حقایق معنوی ( spiritual truth ) برساند. می توان اروس را عشق به بدن و ماده دانست.
• فیلیا: دوست داری. این واژه را در بهترین گونه می توان دوست داری یا طرفداری خواند، که کشش یا گرایشی است که در درون فرد به یک پدیدهٔ دیگر احساس می شود؛ این پدیدهٔ دیگر می تواند خود یا خانواده یا تودهٔ مردم یا کار و دانش و هنر ویژه ای باشد. واژهٔ فلسفه ( philosophia ) ریشهٔ یونانی دارد و از دو بخش فیلو + سوفیا ( دانایی ) ساخته شده که معنی دوست داریِ دانایی می دهد. واژهٔ فیلیا را ارسطو گسترش داد. می توان آن را عشق ذهنی و اندیشه ای دانست.
• استورگه: این واژه عشقی بنیادی است و در بن هستیِ بشر وجود دارد؛ مانند عشقی که مادر به فرزندش دارد، یا عشق به خانواده.
• خُنیا: گونه ای دیگر از عشق است که در فرهنگ یونان باستان جایگاه ویژه ای داشته و با نوعی گرامی داشت همراه است. بهترین نمونه از بیان خنیا را می توان در داستان های ایلیاد و ادیسه اثر هومر مشاهده کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف•
• آگاپه یا آقاپه: این واژه در زبان امروزی یونان به کار برده می شود. برای نمونه، در زبان یونانی، برای گفتن «دوستت دارم» می گویند «سه آقاپو». آقاپو یعنی دوستت دارم. می توان آن را عشق به روح و جان نامید.
• اِروس: مِهر بسیار زیاد را اروس می گویند. این یک واژهٔ کهن یونانی است که با خواهش و گرایش بسیار همراه است. «اِروتا» در این زبان معنای عاشق می دهد، و در پی دیدن زیبایی های بی اندازه در یک فرد دیگر رخ می دهد. بااین همه، اروس این توان را دارد که مردم را ( به گفتهٔ فیلسوفان ) به دریافت حقایق معنوی ( spiritual truth ) برساند. می توان اروس را عشق به بدن و ماده دانست.
• فیلیا: دوست داری. این واژه را در بهترین گونه می توان دوست داری یا طرفداری خواند، که کشش یا گرایشی است که در درون فرد به یک پدیدهٔ دیگر احساس می شود؛ این پدیدهٔ دیگر می تواند خود یا خانواده یا تودهٔ مردم یا کار و دانش و هنر ویژه ای باشد. واژهٔ فلسفه ( philosophia ) ریشهٔ یونانی دارد و از دو بخش فیلو + سوفیا ( دانایی ) ساخته شده که معنی دوست داریِ دانایی می دهد. واژهٔ فیلیا را ارسطو گسترش داد. می توان آن را عشق ذهنی و اندیشه ای دانست.
• استورگه: این واژه عشقی بنیادی است و در بن هستیِ بشر وجود دارد؛ مانند عشقی که مادر به فرزندش دارد، یا عشق به خانواده.
• خُنیا: گونه ای دیگر از عشق است که در فرهنگ یونان باستان جایگاه ویژه ای داشته و با نوعی گرامی داشت همراه است. بهترین نمونه از بیان خنیا را می توان در داستان های ایلیاد و ادیسه اثر هومر مشاهده کرد.
