واژن و فرج در آثاری مربوط به هنر پیشاتاریخ به بعد ترسیم شده است. ترسیم اندام تناسلی زنان انواع هنرهای تجسمی شامل نقاشی و مجسمه سازی را در بر می گیرند. از ۳۵۰۰۰ سال پیش، انسان در جوامع مختلف تندیسک های ونوس را می ساختند که شکم، باسن، سینه، ران و فرج را نمایان می کرد.
در سال ۱۸۶۶، گوستاو کوربه تصویری از یک زن برهنه با پاهای باز با عنوان «سرمنشأ جهان» ترسیم کرد. وقتی این مطلب ۱۵۰ سال بعد در فیس بوک پست شد، جنجال ایجاد کرد. هنرمندان معاصر همچنان می توانند برای به تصویر کشیدن اندام تناسلی زنان با واکنش های منفی روبرو شوند. مگومی ایگاراشی به دلیل توزیع یک فایل دیجیتالی سه بعدی از فرج خود دستگیر شد. آثاری که از زمان ظهور موج دوم فمینیسم در حدود سال ۱۹۶۵ خلق شده اند، از آثار بزرگ نیکی دو سان فال و جین تینگوئلی تا آثار هنری نساجی دستی کوچک را شامل می شود. گاهی اینها به صراحت آثار هنری فمینیستی هستند. جودی شیکاگو میهمانی شام را برای تجلیل از ۳۹ زن اسطوره در تاریخ ایجاد کرد که بسیاری از آنها در گمنامی فرورفته بودند. هنرمندان دیگر منکر این هستند که آثارشان به اندام تناسلی زنانه اشاره دارد، اگرچه منتقدان آنها را چنین می دانند. نقاشی های گل جورجیا اوکیف نمونه ای از این موارد است.
در سال ۲۰۲۱، متخصصان پزشکی دریافته اند که دانش در مورد دستگاه تولیدمثل در زنان، هم در بین مردان و هم در زنان ضعیف است. [ ۱] برخی از آثار مدرن مانند فمالیا، 101 Vagina و Great Wall of Vagina با ارائه تصاویری قابل دسترس از تنوع طبیعی طیف وسیعی از فرج ها به دنبال مبارزه با این ناآگاهی هستند. اشکال دیگر بیان خلاق فراتر از هنرهای تجسمی، بحث جنسیت زنانه را به جریان اصلی تبدیل کرده است. ایو انسلر، نمایشنامه نویس ، مونولوگ های واژن، یک اثر محبوب صحنه ای دربارهٔ بسیاری از جنبه های تمایلات جنسی زنان است.
تصورات گوناگونی از واژن در طول تاریخ وجود داشته است. از جمله این باور که واژن مرکز میل جنسی است و استعاره ای از زندگی از طریق تولد است. [ ۲] [ ۳] [ ۴] در فرهنگ های گوناگون واژن با نام های زیادی شناخته شده است. [ ۵] برخی فرهنگ ها، فرج را چیزی شرم آور می دانند که باید پنهان شود. به عنوان مثال، اصطلاح پودندوم ( pudendum ) ، اصطلاح لاتینی در زبان انگلیسی پزشکی برای دستگاه تناسلی خارجی استفاده می شود، که به معنای واقعی کلمه به معنای «چیز شرم آور» است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ۱۸۶۶، گوستاو کوربه تصویری از یک زن برهنه با پاهای باز با عنوان «سرمنشأ جهان» ترسیم کرد. وقتی این مطلب ۱۵۰ سال بعد در فیس بوک پست شد، جنجال ایجاد کرد. هنرمندان معاصر همچنان می توانند برای به تصویر کشیدن اندام تناسلی زنان با واکنش های منفی روبرو شوند. مگومی ایگاراشی به دلیل توزیع یک فایل دیجیتالی سه بعدی از فرج خود دستگیر شد. آثاری که از زمان ظهور موج دوم فمینیسم در حدود سال ۱۹۶۵ خلق شده اند، از آثار بزرگ نیکی دو سان فال و جین تینگوئلی تا آثار هنری نساجی دستی کوچک را شامل می شود. گاهی اینها به صراحت آثار هنری فمینیستی هستند. جودی شیکاگو میهمانی شام را برای تجلیل از ۳۹ زن اسطوره در تاریخ ایجاد کرد که بسیاری از آنها در گمنامی فرورفته بودند. هنرمندان دیگر منکر این هستند که آثارشان به اندام تناسلی زنانه اشاره دارد، اگرچه منتقدان آنها را چنین می دانند. نقاشی های گل جورجیا اوکیف نمونه ای از این موارد است.
در سال ۲۰۲۱، متخصصان پزشکی دریافته اند که دانش در مورد دستگاه تولیدمثل در زنان، هم در بین مردان و هم در زنان ضعیف است. [ ۱] برخی از آثار مدرن مانند فمالیا، 101 Vagina و Great Wall of Vagina با ارائه تصاویری قابل دسترس از تنوع طبیعی طیف وسیعی از فرج ها به دنبال مبارزه با این ناآگاهی هستند. اشکال دیگر بیان خلاق فراتر از هنرهای تجسمی، بحث جنسیت زنانه را به جریان اصلی تبدیل کرده است. ایو انسلر، نمایشنامه نویس ، مونولوگ های واژن، یک اثر محبوب صحنه ای دربارهٔ بسیاری از جنبه های تمایلات جنسی زنان است.
تصورات گوناگونی از واژن در طول تاریخ وجود داشته است. از جمله این باور که واژن مرکز میل جنسی است و استعاره ای از زندگی از طریق تولد است. [ ۲] [ ۳] [ ۴] در فرهنگ های گوناگون واژن با نام های زیادی شناخته شده است. [ ۵] برخی فرهنگ ها، فرج را چیزی شرم آور می دانند که باید پنهان شود. به عنوان مثال، اصطلاح پودندوم ( pudendum ) ، اصطلاح لاتینی در زبان انگلیسی پزشکی برای دستگاه تناسلی خارجی استفاده می شود، که به معنای واقعی کلمه به معنای «چیز شرم آور» است.
wiki: واژن و فرج در هنر