وانواتو، جمهوری (Vanuatu, Republic of)
مجلس جمهوری وانواتو
مجلس جمهوری وانواتو
موقعیت. جمهوری وانواتو مجموعه جزایری است در آب های جنوب غربی اقیانوس آرام. این کشور از غرب به جزایر فیجی، از شمال به جزایر سلیمان، و از جنوب به کالدونی جدید محدود می شود. مساحت این کشور ۱۲,۱۹۰ کیلومتر مربع است و پایتخت آن شهر پور ـ ویلا است.سیمای طبیعی. وانواتو درمجموع از حدود ۸۰ جزیره و جزیرک و آبسنگ که به شکل حرف Y قرار گرفته اند تشکیل شده است. این کشور حدوداً در ۸۰۰کیلومتری غرب جزایر فیجی و ۳هزارکیلومتری شرق شبه جزیرۀ کیپ یورک (استرالیا) جای دارد و جزیره های مهم آن که شمارشان به سیزده می رسد، عبارت اند از ۱ـ اسپیریتو سانتو. بزرگ ترین جزیرۀ مجموعۀ وانواتو است که در انتهای شاخۀ شمال غربیِ شکل Y قرار دارد. جزیرۀ مذکور ۷۲ کیلومتر درازا و ۳,۶۷۸ کیلومتر مربع مساحت دارد. این جزیره کوهستانی است و بلندترین نقطۀ آن، کوه تابوماسانا، ۱,۸۸۰ متر ارتفاع دارد. در ساحل شمالی آن خلیج نسبتاً بزرگی دیده می شود و سانتو، عمده ترین آبادی آن، در ساحل جنوب شرقی جا دارد. ۲ـ مالِکولا. جزیره ای است در ۴۰کیلومتری جنوب شرقی جزیرۀ اسپیریتوسانتو و دومین جزیرۀ بزرگ گروه وانواتو محسوب می شود. این جزیره ۸۰ کیلومتر درازا، ۳۷ کیلومتر پهنا و ۲,۰۲۳ کیلومتر مربع مساحت دارد. کوهستانی است و ارتفاع بلندترین نقطۀ آن، کوه پنو، ۸۹۱ متر است. پورت سندویچ نیز مهم ترین آبادی آن است. ۳ـ جزیرۀ اِفاتِه (به گویش فرانسوی واته). در مرکز جزایر وانواتو جا دارد. درازای آن ۴۲ کیلومتر، پهنای آن ۲۳ کیلومتر، و مساحتش ۹۱۴ کیلومتر مربع است. پور ـ ویلا، پایتخت کشور در این جزیره قرار دارد. نام پیشین این جزیره سندویچ بوده است. ۴ـ اِرومانگو. از جزایر جنوبی کشور وانواتو است و در ۱۰۰کیلومتری جنوب شرقی جزیرۀ اِفاته قرار دارد. این جزیره ۵۶ کیلومتر درازا، و ۴۰ کیلومتر پهنا دارد. ارومانگو کوهستانی است، بلند ترین نقطۀ آن ۷۹۲ متر ارتفاع دارد و آنپونگور مهم ترین آبادی آن است. ۵ـ تانا. یکی از سه جزیرۀ جنوبی کشور وانواتو است که در ۴۰کیلومتری جنوب جزیرۀ اِرومانگو جای دارد. درازای آن ۳۵ کیلومتر و پهنایش ۱۹ کیلومتر است. این جزیره کوهستانی است و ارتفاع بلندترین نقطۀ آن ۱,۰۴۲ متر است. ۶ـ آنتیوم. جنوبی ترین جزیرۀ کشور وانواتو است و مساحت آن به ۱۴۲ کیلومتر مربع می رسد. ۷ـ اَمبریم. در شمال شرقی کشور وانواتو و در شرق جزیرۀ مالکولا جا دارد. درازای آن ۳۹ کیلومتر و پهنایش ۲۶ کیلومتر است. آتشفشان فعالی نیز در این جزیره قرار دارد. ۸ـ پنتیکوست. از جزایر شمال شرقی کشور وانواتو است و در ۹۵کیلومتری جنوب شرقی اسپیریتو سانتو قرار دارد. این جزیره ۴۵ کیلومتر درازا و ۱۱ کیلومتر پهنا دارد. علاوه بر جزایر بالا، جزیره های اِپی، مائوو، آئوبا، مالو، و جزیرۀ بَنکس از دیگر جزایر عمدۀ کشور وانواتو محسوب می شوند. از حدود ۸۰ جزیره و جزیرک کشور وانواتو، ۶۷ جزیره مسکونی و بقیه جزیرک ها و آب سنگ هایی اند که یا به حیات وحش اختصاص یافته اند یا متروکه رها شده اند. جزایر وانواتو اقلیمی گرم و مرطوب دارند و پوشیده از جنگل اند و توفندهای ویرانگر آن را تهدید می کند. در توفند ۱۹۸۷، که یکی از سخت ترین و مصیبت بارترین سوانح طبیعی این کشور بود، بیشتر خانه ها و تأسیسات آن ویران شد و تلفات بسیار به بار آورد. اقلیم این کشور خیلی گرم، استوایی و مرطوب است، ولی وزش بادها و نسیم های اقیانوسی به اعتدال آن کمک می کند. میزان بارندگی سالانۀ وانواتو در جنوب ۲,۲۵۰ میلی متر و در شمال ۳,۸۷۵ میلی متر است. میانگین دمای شهر پور - ویلا، در دی ماه،۲۶.۷ درجۀ سانتی گراد، در تیرماه ۲۲.۲درجۀ سانتی گراد، و میانگین بارندگی سالانۀ آن ۲,۱۰۳ میلی متر است.
اقتصاد. اقتصاد وانواتو به شدت وابسته به تولید و صدور نارگیل خشک، ماهی، و گوشت گاو و گوساله است. حدود سه چهارم از اهالی این کشور در کشتزارها و دامداری ها کار می کنند و سوخت و بیشتر وسایل و ابزارهای صنعتی این کشور از خارج وارد می شود. غلات، سیب زمینی، موز، آناناس، الوار و منگنز جزو اقلام صادراتی آن به شمار می آیند. صنعت گردشگری آن نیز رو به توسعه و ترقی است و از منابع در آمد این کشور محسوب می شود.
حکومت و سیاست. کشور وانواتو دارای نظام جمهوری با یک مجلس قانون گذاری است. مجلس ملی وانواتو ۵۰ عضو دارد که مردم آنان را برای مدت چهار سال انتخاب می کنند. رئیس جمهور این کشور با رأی اکثریت نمایندگان مجلس و سران جزایر یازده گانۀ کشور برای مدت پنج سال انتخاب می شود. مسئولیت اجرایی کشور بر عهدۀ نخست وزیر است که او نیز با اکثریت آرای نمایندگان مجلس انتخاب می شود.
مردم و تاریخ. جمعیت این کشور ۲۴۰,۰۰۰ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به۱۹.۶ نفر در کیلومتر مربع می رسد. رشد سالانۀ جمعیت وانواتو دو درصد است و ۹۷ درصد از این تعداد را اقوام نی وانواتو تشکیل می دهند. حدود ۸۰ درصد از آنان مسیحی اند. زبان ملی آنان بیسلاما است و انگلیسی و فرانسوی زبان رسمی این کشور است. ۷۹.۵درصد از مردم کشور مذکور در روستا زندگی می کنند و ۶۴ درصد از بزرگسالان آن باسوادند. چند صد سال پیش از آن که پدرو فرناندس دِ کیروش، دریانورد پرتغالی، در ۱۶۰۶ جزایر مزبور را کشف کند، ملانزیایی ها در آن ساکن بوده اند. ۱۶۰ سال بعد لوئی آنتوان دو بوگنویل، دریانورد و کاشف فرانسوی، در ۱۷۶۸ آن را بار دیگر کشف کرد. کاپیتان جیمز کوک، دریانورد و کاشف معروف انگلیسی، در ۱۷۷۴ از آن جا دیدن کرد و آن را هبریدیز نو نامید و برای نخستین بار از آن جا نقشه برداری کرد. پس از آن سوداگران فرانسوی و انگلیسی به این سرزمین روی آوردند و به قطع درختان جنگلی و صدور چوب های خوش بوی صندل پرداختند و آن جا را به مالکیت مشترک انگلیس و فرانسه درآوردند. مبلغان مسیحی در ۱۸۲۰ به آن جا وارد شدند؛ آنان به اشاعۀ آیین مسیحیت پرداختند و ماندگاه هایی در آن تأسیس کردند. حزب ملی نیو هبریدیز (هبریدز نو) در ۱۹۷۲ برای به دست آوردن استقلال اقداماتی کرد و زمینۀ استقلال جزایر مزبور را فراهم آورد. این حزب در ۳۰ ژوئیه، ۱۹۸۰ به هدف خود رسید و جمهوری وانواتو رسماً تأسیس شد و در ۱۹۸۱ نیز به عضویت سازمان ملل متحد درآمد.
مجلس جمهوری وانواتو
مجلس جمهوری وانواتو
موقعیت. جمهوری وانواتو مجموعه جزایری است در آب های جنوب غربی اقیانوس آرام. این کشور از غرب به جزایر فیجی، از شمال به جزایر سلیمان، و از جنوب به کالدونی جدید محدود می شود. مساحت این کشور ۱۲,۱۹۰ کیلومتر مربع است و پایتخت آن شهر پور ـ ویلا است.سیمای طبیعی. وانواتو درمجموع از حدود ۸۰ جزیره و جزیرک و آبسنگ که به شکل حرف Y قرار گرفته اند تشکیل شده است. این کشور حدوداً در ۸۰۰کیلومتری غرب جزایر فیجی و ۳هزارکیلومتری شرق شبه جزیرۀ کیپ یورک (استرالیا) جای دارد و جزیره های مهم آن که شمارشان به سیزده می رسد، عبارت اند از ۱ـ اسپیریتو سانتو. بزرگ ترین جزیرۀ مجموعۀ وانواتو است که در انتهای شاخۀ شمال غربیِ شکل Y قرار دارد. جزیرۀ مذکور ۷۲ کیلومتر درازا و ۳,۶۷۸ کیلومتر مربع مساحت دارد. این جزیره کوهستانی است و بلندترین نقطۀ آن، کوه تابوماسانا، ۱,۸۸۰ متر ارتفاع دارد. در ساحل شمالی آن خلیج نسبتاً بزرگی دیده می شود و سانتو، عمده ترین آبادی آن، در ساحل جنوب شرقی جا دارد. ۲ـ مالِکولا. جزیره ای است در ۴۰کیلومتری جنوب شرقی جزیرۀ اسپیریتوسانتو و دومین جزیرۀ بزرگ گروه وانواتو محسوب می شود. این جزیره ۸۰ کیلومتر درازا، ۳۷ کیلومتر پهنا و ۲,۰۲۳ کیلومتر مربع مساحت دارد. کوهستانی است و ارتفاع بلندترین نقطۀ آن، کوه پنو، ۸۹۱ متر است. پورت سندویچ نیز مهم ترین آبادی آن است. ۳ـ جزیرۀ اِفاتِه (به گویش فرانسوی واته). در مرکز جزایر وانواتو جا دارد. درازای آن ۴۲ کیلومتر، پهنای آن ۲۳ کیلومتر، و مساحتش ۹۱۴ کیلومتر مربع است. پور ـ ویلا، پایتخت کشور در این جزیره قرار دارد. نام پیشین این جزیره سندویچ بوده است. ۴ـ اِرومانگو. از جزایر جنوبی کشور وانواتو است و در ۱۰۰کیلومتری جنوب شرقی جزیرۀ اِفاته قرار دارد. این جزیره ۵۶ کیلومتر درازا، و ۴۰ کیلومتر پهنا دارد. ارومانگو کوهستانی است، بلند ترین نقطۀ آن ۷۹۲ متر ارتفاع دارد و آنپونگور مهم ترین آبادی آن است. ۵ـ تانا. یکی از سه جزیرۀ جنوبی کشور وانواتو است که در ۴۰کیلومتری جنوب جزیرۀ اِرومانگو جای دارد. درازای آن ۳۵ کیلومتر و پهنایش ۱۹ کیلومتر است. این جزیره کوهستانی است و ارتفاع بلندترین نقطۀ آن ۱,۰۴۲ متر است. ۶ـ آنتیوم. جنوبی ترین جزیرۀ کشور وانواتو است و مساحت آن به ۱۴۲ کیلومتر مربع می رسد. ۷ـ اَمبریم. در شمال شرقی کشور وانواتو و در شرق جزیرۀ مالکولا جا دارد. درازای آن ۳۹ کیلومتر و پهنایش ۲۶ کیلومتر است. آتشفشان فعالی نیز در این جزیره قرار دارد. ۸ـ پنتیکوست. از جزایر شمال شرقی کشور وانواتو است و در ۹۵کیلومتری جنوب شرقی اسپیریتو سانتو قرار دارد. این جزیره ۴۵ کیلومتر درازا و ۱۱ کیلومتر پهنا دارد. علاوه بر جزایر بالا، جزیره های اِپی، مائوو، آئوبا، مالو، و جزیرۀ بَنکس از دیگر جزایر عمدۀ کشور وانواتو محسوب می شوند. از حدود ۸۰ جزیره و جزیرک کشور وانواتو، ۶۷ جزیره مسکونی و بقیه جزیرک ها و آب سنگ هایی اند که یا به حیات وحش اختصاص یافته اند یا متروکه رها شده اند. جزایر وانواتو اقلیمی گرم و مرطوب دارند و پوشیده از جنگل اند و توفندهای ویرانگر آن را تهدید می کند. در توفند ۱۹۸۷، که یکی از سخت ترین و مصیبت بارترین سوانح طبیعی این کشور بود، بیشتر خانه ها و تأسیسات آن ویران شد و تلفات بسیار به بار آورد. اقلیم این کشور خیلی گرم، استوایی و مرطوب است، ولی وزش بادها و نسیم های اقیانوسی به اعتدال آن کمک می کند. میزان بارندگی سالانۀ وانواتو در جنوب ۲,۲۵۰ میلی متر و در شمال ۳,۸۷۵ میلی متر است. میانگین دمای شهر پور - ویلا، در دی ماه،۲۶.۷ درجۀ سانتی گراد، در تیرماه ۲۲.۲درجۀ سانتی گراد، و میانگین بارندگی سالانۀ آن ۲,۱۰۳ میلی متر است.
اقتصاد. اقتصاد وانواتو به شدت وابسته به تولید و صدور نارگیل خشک، ماهی، و گوشت گاو و گوساله است. حدود سه چهارم از اهالی این کشور در کشتزارها و دامداری ها کار می کنند و سوخت و بیشتر وسایل و ابزارهای صنعتی این کشور از خارج وارد می شود. غلات، سیب زمینی، موز، آناناس، الوار و منگنز جزو اقلام صادراتی آن به شمار می آیند. صنعت گردشگری آن نیز رو به توسعه و ترقی است و از منابع در آمد این کشور محسوب می شود.
حکومت و سیاست. کشور وانواتو دارای نظام جمهوری با یک مجلس قانون گذاری است. مجلس ملی وانواتو ۵۰ عضو دارد که مردم آنان را برای مدت چهار سال انتخاب می کنند. رئیس جمهور این کشور با رأی اکثریت نمایندگان مجلس و سران جزایر یازده گانۀ کشور برای مدت پنج سال انتخاب می شود. مسئولیت اجرایی کشور بر عهدۀ نخست وزیر است که او نیز با اکثریت آرای نمایندگان مجلس انتخاب می شود.
مردم و تاریخ. جمعیت این کشور ۲۴۰,۰۰۰ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به۱۹.۶ نفر در کیلومتر مربع می رسد. رشد سالانۀ جمعیت وانواتو دو درصد است و ۹۷ درصد از این تعداد را اقوام نی وانواتو تشکیل می دهند. حدود ۸۰ درصد از آنان مسیحی اند. زبان ملی آنان بیسلاما است و انگلیسی و فرانسوی زبان رسمی این کشور است. ۷۹.۵درصد از مردم کشور مذکور در روستا زندگی می کنند و ۶۴ درصد از بزرگسالان آن باسوادند. چند صد سال پیش از آن که پدرو فرناندس دِ کیروش، دریانورد پرتغالی، در ۱۶۰۶ جزایر مزبور را کشف کند، ملانزیایی ها در آن ساکن بوده اند. ۱۶۰ سال بعد لوئی آنتوان دو بوگنویل، دریانورد و کاشف فرانسوی، در ۱۷۶۸ آن را بار دیگر کشف کرد. کاپیتان جیمز کوک، دریانورد و کاشف معروف انگلیسی، در ۱۷۷۴ از آن جا دیدن کرد و آن را هبریدیز نو نامید و برای نخستین بار از آن جا نقشه برداری کرد. پس از آن سوداگران فرانسوی و انگلیسی به این سرزمین روی آوردند و به قطع درختان جنگلی و صدور چوب های خوش بوی صندل پرداختند و آن جا را به مالکیت مشترک انگلیس و فرانسه درآوردند. مبلغان مسیحی در ۱۸۲۰ به آن جا وارد شدند؛ آنان به اشاعۀ آیین مسیحیت پرداختند و ماندگاه هایی در آن تأسیس کردند. حزب ملی نیو هبریدیز (هبریدز نو) در ۱۹۷۲ برای به دست آوردن استقلال اقداماتی کرد و زمینۀ استقلال جزایر مزبور را فراهم آورد. این حزب در ۳۰ ژوئیه، ۱۹۸۰ به هدف خود رسید و جمهوری وانواتو رسماً تأسیس شد و در ۱۹۸۱ نیز به عضویت سازمان ملل متحد درآمد.
wikijoo: وانواتو،_جمهوری