وان دِر میر، سیمون (۱۹۲۵-۲۰۱۱)(Van der Meer, Simon)
وان دِر میر، سیمون
فیزیک دان هلندی. در ۱۹۸۴، به سبب کشف ذرات بنیادی W و Z به جایزۀ نوبل فیزیک دست یافت. این ذرات در انتقال نیروی هسته ای ضعیف نقش حامل و میانجی را برعهده دارند. کشف این ذرات نظریات استیون واینبرگ، شلدون گلاشو، محمد عبدالسلام و دیگران را مبنی بر ارتباط بین نیروی هسته ای ضعیف و نیروی الکترومغناطیسی تأیید کرد. جایزۀ نوبل مشترکاً به وان دِر میر و کارلو روبیا اعطا شد. ذرات W و Z در شتاب دهنده های ذرات سرن، واقع در آزمایشگاه فیزیک ذرات اروپا در نزدیکی ژنو، و بر اثر برخورد بین پروتون ها و پادپروتون های پر انرژی کشف شدند. این برخورد منجر به تولید رگباری از ذرات، مانند جرقه های آتش بازی، می شود که ذرات W و Z هم در آن ها دیده می شوند. سهم اصلی وان در میر در این آزمایش طراحی فرآیندی با نام سرمایش تصادفی بود که برای تهیۀ تعداد زیادی پادپروتون به کار رفت. وان در میر در لاهۀ هلند زاده شد و در دانشگاه فنی دلفت مهندسی خواند. در ۱۹۵۶، عضو هیئت علمی سرن شد.
وان دِر میر، سیمون
فیزیک دان هلندی. در ۱۹۸۴، به سبب کشف ذرات بنیادی W و Z به جایزۀ نوبل فیزیک دست یافت. این ذرات در انتقال نیروی هسته ای ضعیف نقش حامل و میانجی را برعهده دارند. کشف این ذرات نظریات استیون واینبرگ، شلدون گلاشو، محمد عبدالسلام و دیگران را مبنی بر ارتباط بین نیروی هسته ای ضعیف و نیروی الکترومغناطیسی تأیید کرد. جایزۀ نوبل مشترکاً به وان دِر میر و کارلو روبیا اعطا شد. ذرات W و Z در شتاب دهنده های ذرات سرن، واقع در آزمایشگاه فیزیک ذرات اروپا در نزدیکی ژنو، و بر اثر برخورد بین پروتون ها و پادپروتون های پر انرژی کشف شدند. این برخورد منجر به تولید رگباری از ذرات، مانند جرقه های آتش بازی، می شود که ذرات W و Z هم در آن ها دیده می شوند. سهم اصلی وان در میر در این آزمایش طراحی فرآیندی با نام سرمایش تصادفی بود که برای تهیۀ تعداد زیادی پادپروتون به کار رفت. وان در میر در لاهۀ هلند زاده شد و در دانشگاه فنی دلفت مهندسی خواند. در ۱۹۵۶، عضو هیئت علمی سرن شد.
wikijoo: وان_در_میر،_سیمون_(۱۹۲۵-۲۰۱۱)