والْتون، ویلیام تِرنِر (۱۹۰۲ـ۱۹۸۳)(Walton, William Turner)
والْتون، ویلیام تِرنِر
آهنگ ساز انگلیسی. از جمله آثار اوست: نما (۱۹۲۳)، سلسله ای از قطعه های سازی که برای اجرا همراه با دکلمۀ اشعار سوررئالیستی ادیت سیتول طراحی شده اند؛ اوراتوریوی ضیافت بِلشَصَّر (۱۹۳۱)، وواریاسیون هایی برمبنای تِمی از هیندمیت (۱۹۶۳). والتون در کودکی استعداد زیادی از خود نشان داد و به کلیسایِ جامعِ کرایست در آکسفورد فرستاده شد تا جزو گروه کُر آن جا باشد، و بعدها از مدرسۀ این کلیسا دیپلم گرفت. هیو آلن (۱۸۶۹ـ۱۹۴۶)، ارگ نواز، درس هایی دربارۀ آهنگ سازی به او داد. در ۱۹۲۳ نخستین برنامۀ خود را در جشنوارۀ انجمن بین المللی موسیقی معاصر، سالزبورگ، اجرا کرد و کوآرتت زهی اول تند و تیز او نیز در همین شهر به اجرا درآمد. نخستین اثر موفقیت آمیز والتون، کنسرتوی ویولای ۱۹۲۹، با تکنوازی هیندمیت اجرا شد و دو سال بعد نیز کانتاتِ خشونت بار ضیافت بِلشَصَّر شاهد نخستین اجرای خود در لیدز بود. در ۱۹۳۴ سمفونی والتون در سی بمل مینور پیش از تکمیل در لندن به اجرا درآمد (قسمت فیناله سال بعد اضافه شد). در این اثر نیز، مثل کنسرتوی ویولا و سمفونی اول، تأثیرهای قارۀ اروپا، مانند استراوینسکی، پولانک، و پروکوفیف مشخص است. جریان اندیشمندانه تر و نیمه رُمانتیکی نیز در آثار پس از جنگ او دیده می شود، که با اپرای ترویلوس و کرِسیدا (۱۹۴۸ـ۱۹۵۴) آغاز شد و با کنسرتوی ویولن سل برای پیاتیگورسکی ادامه یافت. از جمله آثار اوست: صحنه ای اپرای خرس (از روی چخوف، ۱۹۶۷)؛ موسیقی فیلم های هرطور که بخواهید، هنری پنجم و هَملِت (اثر شکسپیر)، اولینِ انگشت شمارها (شامل پرلود و فوگ آتشبار). آوازی ترانه ای برای میز (غذای) لرد مِیور برای سوپرانو و ارکستر یا پیانو (۱۹۶۲). ارکستری اوورتورهای دماغۀ پورتسموت (از روی طراحی رولندسون) و اسکاپینو، مارش های تاج گذاری تاج امپراتوری و گوی و عصای پادشاهی (۱۹۳۷ و ۱۹۵۳)، بداهه پردازی هایی برمبنای یک امپرومپتو از بِنجامین بریتن (۱۹۶۹).
والْتون، ویلیام تِرنِر
آهنگ ساز انگلیسی. از جمله آثار اوست: نما (۱۹۲۳)، سلسله ای از قطعه های سازی که برای اجرا همراه با دکلمۀ اشعار سوررئالیستی ادیت سیتول طراحی شده اند؛ اوراتوریوی ضیافت بِلشَصَّر (۱۹۳۱)، وواریاسیون هایی برمبنای تِمی از هیندمیت (۱۹۶۳). والتون در کودکی استعداد زیادی از خود نشان داد و به کلیسایِ جامعِ کرایست در آکسفورد فرستاده شد تا جزو گروه کُر آن جا باشد، و بعدها از مدرسۀ این کلیسا دیپلم گرفت. هیو آلن (۱۸۶۹ـ۱۹۴۶)، ارگ نواز، درس هایی دربارۀ آهنگ سازی به او داد. در ۱۹۲۳ نخستین برنامۀ خود را در جشنوارۀ انجمن بین المللی موسیقی معاصر، سالزبورگ، اجرا کرد و کوآرتت زهی اول تند و تیز او نیز در همین شهر به اجرا درآمد. نخستین اثر موفقیت آمیز والتون، کنسرتوی ویولای ۱۹۲۹، با تکنوازی هیندمیت اجرا شد و دو سال بعد نیز کانتاتِ خشونت بار ضیافت بِلشَصَّر شاهد نخستین اجرای خود در لیدز بود. در ۱۹۳۴ سمفونی والتون در سی بمل مینور پیش از تکمیل در لندن به اجرا درآمد (قسمت فیناله سال بعد اضافه شد). در این اثر نیز، مثل کنسرتوی ویولا و سمفونی اول، تأثیرهای قارۀ اروپا، مانند استراوینسکی، پولانک، و پروکوفیف مشخص است. جریان اندیشمندانه تر و نیمه رُمانتیکی نیز در آثار پس از جنگ او دیده می شود، که با اپرای ترویلوس و کرِسیدا (۱۹۴۸ـ۱۹۵۴) آغاز شد و با کنسرتوی ویولن سل برای پیاتیگورسکی ادامه یافت. از جمله آثار اوست: صحنه ای اپرای خرس (از روی چخوف، ۱۹۶۷)؛ موسیقی فیلم های هرطور که بخواهید، هنری پنجم و هَملِت (اثر شکسپیر)، اولینِ انگشت شمارها (شامل پرلود و فوگ آتشبار). آوازی ترانه ای برای میز (غذای) لرد مِیور برای سوپرانو و ارکستر یا پیانو (۱۹۶۲). ارکستری اوورتورهای دماغۀ پورتسموت (از روی طراحی رولندسون) و اسکاپینو، مارش های تاج گذاری تاج امپراتوری و گوی و عصای پادشاهی (۱۹۳۷ و ۱۹۵۳)، بداهه پردازی هایی برمبنای یک امپرومپتو از بِنجامین بریتن (۱۹۶۹).
wikijoo: والتون،_ویلیام_ترنر_(۱۹۰۲ـ۱۹۸۳)