والتر وور ( به آلمانی: Walther Wever ) ( ۱۱ نوامبر ۱۸۸۷–۳ ژوئن ۱۹۳۶ ) نظامی بلندپایه آلمانی در دوره رایش سوم بود که پیش از جنگ جهانی دوم در لوفت وافه خدمت کرد و نخستین رئیس ستاد آن بود. او سال ۱۹۳۶ در اثر سقوط هواپیما جان باخت.
والتر وور روز سال ۱۸۸۷ در پوزن زاده شد. سال ۱۹۰۵ به عنوان افسر دانشجو به نیروی زمینی امپراتوری آلمان پیوست. هنگام آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴، فرمانده یک دسته در جبهه غربی بود. سال ۱۹۱۵ به درجه سروان ترفیع گرفت و وارد ستاد کل شد. از اوایل سال ۱۹۱۷ در ستادهای فیلدمارشال پاول فون هیندنبورگ و سپهبد اریش لودندورف خدمت کرد. [ ۱] در این جایگاه ها تا حدودی در طرح ریزی های عملیاتی مشارکت داشت. وور مدتی آجودان لودندورف بود. [ ۲]
وور پس از جنگ در رایشسور باقی ماند و در دفتر نیرو ( عنوان پوششی ستاد کل ) قرار گرفت. او فردی مورد وثوق ارتشبد هانس فون زکت، رئیس فرماندهی نیروی زمینی، بود. سال ۱۹۲۶ به درجه سرگرد و سال ۱۹۳۰ به درجه سرهنگ دوم ترفیع گرفت. [ ۲]
ترفیع درجه:[ ۳]
• ۱۵ مارس ۱۹۰۵: ستوان دوم
• ۱۴ فوریه ۱۹۱۴: ستوان یکم
• ۱۸ ژوئن ۱۹۱۵: سروان
• ۱ فوریه ۱۹۲۶: سرگرد
• ۱ آوریل ۱۹۳۰: سرهنگ دوم
• ۱ فوریه ۱۹۳۳: سرهنگ
• ۱ اکتبر ۱۹۳۴: سرتیپ
• ۱ آوریل ۱۹۳۶: سرلشکر
ورر هنگام به قدرت رسیدن آدولف هیتلر در سال ۱۹۳۳، رئیس بخش آموزش نیروی زمینی بود. از همین سال لوفت وافه، نیروی هوایی جدید آلمان، به شکل مخفیانه تشکیل شد. سرهنگ ورر به عنوان یک افسر ستادی قابل، از طرف سپهبد ورنر فون بلومبرگ، وزیر دفاع آلمان، به عنوان رئیس دفتر فرماندهی لوفت وافه منصوب گشت. از همان هنگام پرواز را فرا گرفت اما مجموعاً تنها کمتر ۲۰۰ ساعت پرواز برای او ثبت شده است. وور در مدت کوتاهی بر امور بنیادین نحوه پیشبرد و گسترش لوفت وافه مسلط شد. وور اعتقاد راسخی ناسیونال سوسیالیسم داشت. با برداشتی که از نوشته های هیتلر در کتاب نبرد من حاصل کرد، به این نتیجه رسید که جنگ آینده آلمان برای فضای حیاتی، نه با فرانسه و بریتانیا، بلکه با شوروی خواهد بود. از این رو سعی کرد لوفت وافه را به یک نیروی جنگ هوایی راهبردی تبدیل کند. او پیگیر طراحی بمب افکن های راهبردی برای حمله به تأسیسات صنعتی و تسلیحاتی در اعماق خاک دشمن بود. برنامه موسوم به «بمب افکن اورال» در این زمینه مطرح گشت که در آن هواگرد چهار موتوره ای تولید می شد که قادر بود با طی مسافتی بیش از ۲٬۰۰۰ کیلومتری به از خاک آلمان به کوه های اورال یا حتی فراتر از آن برساند. تا سال ۱۹۳۶ دو پیش نمونه یونکرس یو ۸۹ و دورنیه دو ۱۹ بدین منظور آماده شد که عملکرد نسبتاً امیدآفرینی داشتند. با این وجود سرلشکر وور هنوز کاملاً از آن ها راضی نبود و از صنعت هواگردسازی ساخت نمونه هایی با توان بیشتر طراحی کنند. [ ۲] تحت هدایت و نظارت او کار تحقیق و توسعه در این باره پیشرفت چشمگیری حاصل نمود. در این حال مخالفت های جدی نیز با این طرح ابراز می شد. به هر حال وور از روابط سیاسی خود با سطوح بالای حکومتی به خوبی در این زمینه استفاده می کرد. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوالتر وور روز سال ۱۸۸۷ در پوزن زاده شد. سال ۱۹۰۵ به عنوان افسر دانشجو به نیروی زمینی امپراتوری آلمان پیوست. هنگام آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴، فرمانده یک دسته در جبهه غربی بود. سال ۱۹۱۵ به درجه سروان ترفیع گرفت و وارد ستاد کل شد. از اوایل سال ۱۹۱۷ در ستادهای فیلدمارشال پاول فون هیندنبورگ و سپهبد اریش لودندورف خدمت کرد. [ ۱] در این جایگاه ها تا حدودی در طرح ریزی های عملیاتی مشارکت داشت. وور مدتی آجودان لودندورف بود. [ ۲]
وور پس از جنگ در رایشسور باقی ماند و در دفتر نیرو ( عنوان پوششی ستاد کل ) قرار گرفت. او فردی مورد وثوق ارتشبد هانس فون زکت، رئیس فرماندهی نیروی زمینی، بود. سال ۱۹۲۶ به درجه سرگرد و سال ۱۹۳۰ به درجه سرهنگ دوم ترفیع گرفت. [ ۲]
ترفیع درجه:[ ۳]
• ۱۵ مارس ۱۹۰۵: ستوان دوم
• ۱۴ فوریه ۱۹۱۴: ستوان یکم
• ۱۸ ژوئن ۱۹۱۵: سروان
• ۱ فوریه ۱۹۲۶: سرگرد
• ۱ آوریل ۱۹۳۰: سرهنگ دوم
• ۱ فوریه ۱۹۳۳: سرهنگ
• ۱ اکتبر ۱۹۳۴: سرتیپ
• ۱ آوریل ۱۹۳۶: سرلشکر
ورر هنگام به قدرت رسیدن آدولف هیتلر در سال ۱۹۳۳، رئیس بخش آموزش نیروی زمینی بود. از همین سال لوفت وافه، نیروی هوایی جدید آلمان، به شکل مخفیانه تشکیل شد. سرهنگ ورر به عنوان یک افسر ستادی قابل، از طرف سپهبد ورنر فون بلومبرگ، وزیر دفاع آلمان، به عنوان رئیس دفتر فرماندهی لوفت وافه منصوب گشت. از همان هنگام پرواز را فرا گرفت اما مجموعاً تنها کمتر ۲۰۰ ساعت پرواز برای او ثبت شده است. وور در مدت کوتاهی بر امور بنیادین نحوه پیشبرد و گسترش لوفت وافه مسلط شد. وور اعتقاد راسخی ناسیونال سوسیالیسم داشت. با برداشتی که از نوشته های هیتلر در کتاب نبرد من حاصل کرد، به این نتیجه رسید که جنگ آینده آلمان برای فضای حیاتی، نه با فرانسه و بریتانیا، بلکه با شوروی خواهد بود. از این رو سعی کرد لوفت وافه را به یک نیروی جنگ هوایی راهبردی تبدیل کند. او پیگیر طراحی بمب افکن های راهبردی برای حمله به تأسیسات صنعتی و تسلیحاتی در اعماق خاک دشمن بود. برنامه موسوم به «بمب افکن اورال» در این زمینه مطرح گشت که در آن هواگرد چهار موتوره ای تولید می شد که قادر بود با طی مسافتی بیش از ۲٬۰۰۰ کیلومتری به از خاک آلمان به کوه های اورال یا حتی فراتر از آن برساند. تا سال ۱۹۳۶ دو پیش نمونه یونکرس یو ۸۹ و دورنیه دو ۱۹ بدین منظور آماده شد که عملکرد نسبتاً امیدآفرینی داشتند. با این وجود سرلشکر وور هنوز کاملاً از آن ها راضی نبود و از صنعت هواگردسازی ساخت نمونه هایی با توان بیشتر طراحی کنند. [ ۲] تحت هدایت و نظارت او کار تحقیق و توسعه در این باره پیشرفت چشمگیری حاصل نمود. در این حال مخالفت های جدی نیز با این طرح ابراز می شد. به هر حال وور از روابط سیاسی خود با سطوح بالای حکومتی به خوبی در این زمینه استفاده می کرد. [ ۴]
wiki: والتر وور