والتر فون زایدلیتس - کورتسباخ ( به آلمانی: Walther von Seydlitz - Kurzbach ) ( ۲۲ اوت ۱۸۸۸ – ۲۸ آوریل ۱۹۷۶ ) نظامی بلندپایه آلمانی در دوره رایش سوم بود که فرماندهی یگان های مختلفی را در طول جنگ جهانی دوم بر عهده داشت.
زایدلیتس در جریان نبرد استالینگراد سپاه ۵۱ را فرماندهی می کرد. در پی محاصره نیروهای آلمانی در این منطقه، زایدلیتس اوایل سال ۱۹۴۳ به اسارت شوروی درآمد. او در اسارت با دشمن همکاری کرد و حتی پیشنهاد داد سپاهی متشکل از اسرای آلمانی تشکیل و علیه رایش سوم به کار گرفته شود؛ که البته به آن عمل نشد. دادگاه نظامی در آلمان حکم به مرگ او داد. زایدلیتس پس از جنگ در شوروی به اتهام جنایت کار جنگی محاکمه و به ۲۵ سال زندان محکوم شد. به هر صورت سال ۱۹۵۵ به آلمان بازگشت. حکم پیشین مرگ او اجرا نشد اما از درجات سابق نظامی و مستمری محروم ماند.
والتر فون زایدلیتس - کورتسباخ روز ۲۲ اوت سال ۱۸۸۸ در یک خاندان اشرافی پروسی با سابقه بلند و درخشان نظامی گری، در هامبورگ - اپندورف زاده شد. چند تن از اجدادش از سرداران ارشد پادشاهان پروس بودند. پدرش الکساندر فون زایدلیتس - کورتسباخ سروان ارتش پروس بود که بعداً به درجه سرلشکری رسید. والتر در فضایی از عشق به خدمت به کشور و پیروی از نیاکان در این امر پرورش یافت. طبیعتاً در این مسیر قدم نهاد. پس از شش ماه آموزش پایه نظامی در دانتسیش و ۹ ماه دوره افسری در دانشکده جنگ هانوفر، روز ۲۷ ژانویه سال ۱۹۱۰ با درجه ستوان دوم در هنگ ۳۶ توپخانه صحرایی ( ۲ پروس غربی ) به خدمت در نیروی زمینی امپراتوری آلمان درآمد. [ ۱]
زایدلیتس به همراه هنگ خود تا سال ۱۹۱۴ در دانتسیش مستقر بود. با آغاز جنگ جهانی اول در کارزار ناحیه تاننبرگ حضور داشت. در نبرد گومبینن به شدت مجروح شد و انگشت اشاره دست چپ خود را از دست داد. ماه ژانویه سال ۱۹۱۵ به درجه ستوان یکم ترفیع گرفت و مدت کوتاهی بعد مجدداً این بار از ناحیه پا زخم جدی برداشت. پس از چند هفته مرخصی درمانی، پائیز سال ۱۹۱۵ به همراه هنگ خود به جبهه غربی منتقل شد. سال ۱۹۱۶ در نبرد سُم حاضر بود. مابقی جنگ را در جبهه غربی ماند و در نبردهای سوم ایپر ( ۱۹۱۷ ) ، فلاندر ( ۱۹۱۷ ) و سن - کانتن ( ۱۹۱۸ ) به رزم پرداخت. زایدلیتس ماه آوریل سال ۱۹۱۷ به درجه سروان ترفیع گرفت و به ترتیب آجودان گردان، آجودان هنگ و عضور ستاد فرماندهی ۳۶ توپخانه در لشکر سی و ششم پیاده نظام بود. او جنگ را هر دو درجه نشان صلیب آهنین، نشان خاندان هوهن تسولرن با شمشیرها، صلیب هانزا و نشان نقره ای زخم به پایان رساند. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفزایدلیتس در جریان نبرد استالینگراد سپاه ۵۱ را فرماندهی می کرد. در پی محاصره نیروهای آلمانی در این منطقه، زایدلیتس اوایل سال ۱۹۴۳ به اسارت شوروی درآمد. او در اسارت با دشمن همکاری کرد و حتی پیشنهاد داد سپاهی متشکل از اسرای آلمانی تشکیل و علیه رایش سوم به کار گرفته شود؛ که البته به آن عمل نشد. دادگاه نظامی در آلمان حکم به مرگ او داد. زایدلیتس پس از جنگ در شوروی به اتهام جنایت کار جنگی محاکمه و به ۲۵ سال زندان محکوم شد. به هر صورت سال ۱۹۵۵ به آلمان بازگشت. حکم پیشین مرگ او اجرا نشد اما از درجات سابق نظامی و مستمری محروم ماند.
والتر فون زایدلیتس - کورتسباخ روز ۲۲ اوت سال ۱۸۸۸ در یک خاندان اشرافی پروسی با سابقه بلند و درخشان نظامی گری، در هامبورگ - اپندورف زاده شد. چند تن از اجدادش از سرداران ارشد پادشاهان پروس بودند. پدرش الکساندر فون زایدلیتس - کورتسباخ سروان ارتش پروس بود که بعداً به درجه سرلشکری رسید. والتر در فضایی از عشق به خدمت به کشور و پیروی از نیاکان در این امر پرورش یافت. طبیعتاً در این مسیر قدم نهاد. پس از شش ماه آموزش پایه نظامی در دانتسیش و ۹ ماه دوره افسری در دانشکده جنگ هانوفر، روز ۲۷ ژانویه سال ۱۹۱۰ با درجه ستوان دوم در هنگ ۳۶ توپخانه صحرایی ( ۲ پروس غربی ) به خدمت در نیروی زمینی امپراتوری آلمان درآمد. [ ۱]
زایدلیتس به همراه هنگ خود تا سال ۱۹۱۴ در دانتسیش مستقر بود. با آغاز جنگ جهانی اول در کارزار ناحیه تاننبرگ حضور داشت. در نبرد گومبینن به شدت مجروح شد و انگشت اشاره دست چپ خود را از دست داد. ماه ژانویه سال ۱۹۱۵ به درجه ستوان یکم ترفیع گرفت و مدت کوتاهی بعد مجدداً این بار از ناحیه پا زخم جدی برداشت. پس از چند هفته مرخصی درمانی، پائیز سال ۱۹۱۵ به همراه هنگ خود به جبهه غربی منتقل شد. سال ۱۹۱۶ در نبرد سُم حاضر بود. مابقی جنگ را در جبهه غربی ماند و در نبردهای سوم ایپر ( ۱۹۱۷ ) ، فلاندر ( ۱۹۱۷ ) و سن - کانتن ( ۱۹۱۸ ) به رزم پرداخت. زایدلیتس ماه آوریل سال ۱۹۱۷ به درجه سروان ترفیع گرفت و به ترتیب آجودان گردان، آجودان هنگ و عضور ستاد فرماندهی ۳۶ توپخانه در لشکر سی و ششم پیاده نظام بود. او جنگ را هر دو درجه نشان صلیب آهنین، نشان خاندان هوهن تسولرن با شمشیرها، صلیب هانزا و نشان نقره ای زخم به پایان رساند. [ ۱]
