[ویکی نور] والاترین بندگان (شرح و تفسیر آیات عباد الرحمن). والاترین بندگان (شرح و تفسیر آیات عباد الرحمن)، اثر آیتالله مکارم شیرازی، مجموعه سخنرانیهای ایشان در جلسات تفسیر قرآن در ماه مبارک رمضان است که توسط ابوالقاسم علیاننژادی گردآوری شده است.
هرچند آیتالله مکارم این مباحث را در تفسیر نمونه، جلد پانزدهم، ذیل آیات مورد بحث و در کتاب اخلاق در قرآن، جلد دوم و سوم، مطرح نمودهاند، ولى ازآنجاکه مباحث این کتاب دو ویژگى دارد، بهصورت مستقل منتشر شد:
در واقع این کتاب شرحی بر آیات 63 تا 76 سوره فرقان است که صفات چهاردهگانه «عباد الرحمن» در آن خلاصه شده و نویسنده برای هرکدام از آن صفات یک بخش در نظر گرفته است. در ابتدای کتاب نیز تذکر محقق و مقدمهی طولانی مؤلف ارائه شده است.
همان گونه که گذشت در آیات مورد بحث، چهارده صفت براى عباد الرحمن ذکر شده است؛ هرچند بعضى از مفسران تنها به دوازده ویژگى آن اشاره نموده و از دو مورد دیگر غفلت کردهاند. آن صفات و ویژگیها به شرح زیر است:
ما در این مقاله سعی داریم به چند مورد از این صفات اخلاقی بپردازیم:
در آیات مورد اشاره، اولین صفت از صفات شایسته عباد الرحمن و بندگان خاص خداوند، تواضع و فروتنى شمرده شده است. خداوند متعال در اولین توصیف، خلقوخوی زشت تکبر و خودبرتربینی را از این دسته از بندگان خاص خود نفى کرده است: وَ عِبٰادُ اَلرَّحْمٰنِ اَلَّذِینَ یمْشُونَ عَلَى اَلْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذٰا خٰاطَبَهُمُ اَلْجٰاهِلُونَ قٰالُوا سَلاٰماً (بندگان (خاص خداوندِ) رحمان کسانى هستند که با آرامش و بیتکبر بر زمین راه میروند).
هرچند آیتالله مکارم این مباحث را در تفسیر نمونه، جلد پانزدهم، ذیل آیات مورد بحث و در کتاب اخلاق در قرآن، جلد دوم و سوم، مطرح نمودهاند، ولى ازآنجاکه مباحث این کتاب دو ویژگى دارد، بهصورت مستقل منتشر شد:
در واقع این کتاب شرحی بر آیات 63 تا 76 سوره فرقان است که صفات چهاردهگانه «عباد الرحمن» در آن خلاصه شده و نویسنده برای هرکدام از آن صفات یک بخش در نظر گرفته است. در ابتدای کتاب نیز تذکر محقق و مقدمهی طولانی مؤلف ارائه شده است.
همان گونه که گذشت در آیات مورد بحث، چهارده صفت براى عباد الرحمن ذکر شده است؛ هرچند بعضى از مفسران تنها به دوازده ویژگى آن اشاره نموده و از دو مورد دیگر غفلت کردهاند. آن صفات و ویژگیها به شرح زیر است:
ما در این مقاله سعی داریم به چند مورد از این صفات اخلاقی بپردازیم:
در آیات مورد اشاره، اولین صفت از صفات شایسته عباد الرحمن و بندگان خاص خداوند، تواضع و فروتنى شمرده شده است. خداوند متعال در اولین توصیف، خلقوخوی زشت تکبر و خودبرتربینی را از این دسته از بندگان خاص خود نفى کرده است: وَ عِبٰادُ اَلرَّحْمٰنِ اَلَّذِینَ یمْشُونَ عَلَى اَلْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذٰا خٰاطَبَهُمُ اَلْجٰاهِلُونَ قٰالُوا سَلاٰماً (بندگان (خاص خداوندِ) رحمان کسانى هستند که با آرامش و بیتکبر بر زمین راه میروند).