وال دورچا

وال دورچا یا والدورچا ( به ایتالیایی: Val d’Orcia ) منطقه ای در توسکانی در مرکز ایتالیاست که گستره ای از تپه های جنوب سیه نا تا مونته آمیاتا را دربرمی گیرد. مشخصهٔ این منطقه تپه های با شیب ملایم و به دقت کشت شدهٔ آن است که گهگاه آبکندهایی آن ها را قطع کرده است و دیگر، شهرک ها و دهکده های زیبا و خوش منظرهٔ آن همچون پینزا ( که در سدهٔ پانزدهم با حمایت پاپ پیوس دوم به عنوان شهری ایده آل بازسازی شد ) ، رادیکوفانی ( زادگاه گینو دی تاکوی راهزن ) و مونتالچینو است. چشم انداز این منطقه پس از انعکاسش در آثار هنری گوناگون مورد توجه قرار گرفت و می توان آن را در نقاشی های دورهٔ رنسانس تا عکس های امروزی مشاهده نمود.
یونسکو در سال ۲۰۰۴ نام وال دورچا را در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رساند. معیارهای این انتخاب به شرح زیر است:
• معیار ( iv ) : وال دورچا بازتابی استثنایی از شیوهٔ منظره پردازی در دوران رنسانس است که می خواست انعکاس دهندهٔ ایده آل های حکومتی نیک و در عین حال خالق مناظری زیبا و دلگشا باشد.
• معیار ( vi ) : چشم انداز وال دورچا مورد ستایش نقاشان مکتب سیه نایی که در دوران رنسانس به شکوفایی رسید قرار داشت. نگاره هایی از وال دورچا به ویژه چشم اندازهایی که مردم در توازن با طبیعت در آن ها به تصویر کشیده شده اند به عنوان نشان هایی از دوران رنسانس به شمار می روند که به نوبهٔ خود تأثیر عمیقی بر توسعهٔ تفکرات منظره گرایانه داشته اند.