واقعیت درمانی

دانشنامه آزاد فارسی

واقعیت درمانی (reality therapy)
در روان شناسی، نوعی روش درمانی ابداع شده توسط ویلیام گلاسر، روان پزشک امریکایی، در دهۀ ۱۹۶۰. او که با دختران جوان در دارالتأدیب ها کار کرده بود، و شیوۀ درمان مبتلایان به اسکیزوفرنی را در بیمارستان روانی دیده بود، دریافت که روان پزشک در مورد بسیاری از بیماران، حتی وقتی علت بیماری را تشخیص می دهد، در تغییر رفتار آنان چندان توفیق نمی یابد. گلاسر اعتقاد داشت باید بیمار کمک شود که مسئولیت زندگی خود را بپذیرد و دیگران را در مشکلات خود مقصر نشمارد. روش گلاسر به سبب تأکید بر قبول مسئولیت، کاربرد گسترده ای در ترکِ اعتیاد در دارالتأدیب ها، و در میان مشاوران مدارس و مددکاران اجتماعی یافته است. واقعیت درمانی بر این فرض استوار است که همۀ رفتارهای انسان متأثر از نیازمندی ها و کمبودهای اوست. درمانگر ابتدا می کوشد رابطۀ صمیمانه ای با بیمار برقرار کند تا او نیاز ها و کمبودهایش را ابراز کند؛ سپس به او کمک می کند که دریابد مسئله اش پیامد کدام رفتار او بوده است. او بیمار را تشویق می کند که پیامدهای رفتارش را بررسی کند و در این زمینه عذری را از او نمی پذیرد؛ و در آخر به بیمار کمک می کند که راه مشخصی برای تغییر رفتارش بیابد.

پیشنهاد کاربران

بپرس